Bél Mátyás: Buda város leírása 2. A török Buda (Budapest, 1990)
Tartalomjegyzék
SECT. I. HISTORIAE VRBIS BVDENSIS PERIOD. II. 267 ratorum principi, infinuauit, vt, & liberrimo ore agere, cum eo potuerit, neque ceflarit ante, precibus eum fatigare, quam locum iis apud Solymannum faceret. Meminit, haud incurioiè, eius legationis, Ist- vAnffyvs (r.), fed non exadte fatis, ac fere, cum gentis Hungaricae ignominia : quando, tributa fpopondiife, Iohannem Solymanno, ait. quod aliter ed profedlo. Sunt in noflris cimeliis, legationis Laskyanxr, ephemerides, quibus, quidquid colloquiorum ei, cum Ibraimo, & purpuratis reliquis, quin Solymanno ipfo, intercedit, magna perferiptum eft adeuratione. Proinde, non putamus committendum, quin Las- kyanis verbis, fumma legationis eius capita , expromamus : maxime, quod condat inter omnes , foedus hoc Solymanneum, non minore clade, Hungáriám adflixifTc, quam erat Mohatßana illa: compendio dicam \ Bvdam, e Chrißianorum manibus elifit. Sed, ad legationem Laskyanam veniamus. Di (er te , apud Ibrahimum , Lasky : Non me, inquit, mißt huc Dominus meus, ad tangendam (s.) manicam Imperatoris , fed ad falutandum eum, ff dandam illi manum, ad conficte n- dam cum illo talem pacem pf confuderat tonem, qua duraret, pf uera effet. Dominus enim meus, cum adhuc minorem conditionem egi (Jet, femper regibus fuis fundebat, ut cum Turearum Imperatoribus , amice pacific eque umerent ; fed, aliorum tum fent enti a, prxualebat ; ubi nunc Dominus meus, Rex exißens, quod Dominis pf pradeceffonbus fuis fundebat , folus eß facere pronus paratus: ut de licet, bonam amicitiam, áréi am comunéltonem, atque certam confoederationem. Hxc ergo legationis Laskyana fumma , hoc caput fuit. Refpondit Irrahimvs : Aduen- tum Tuum, aperiam magno Domino noßro, cuius ego fclautis fum, dicamque Tibi, quomodo de Te gratus fuerat, pf dicam , quod uenfii ad faciendam pacem, pf amicitiam. Adeo, nc barbarus quidem ille, aliud, de Laskii hac legatione, fufpicabatur. Mifcuere demum mutuo colloquium , inieclaquc ed mentio, copiarum Ferdinandi, cum acri Hunga- rorum obiurgatione. Dic mihi, inquit Ibrahimus, Ffrdinandvs quot gentes habet ? Aitdiuimus, quia viginti quinque mille. Eß ne hoc multum, contra Tuum Dominum, qui exfiens Erdély ban, ( in Tranílluania ) faciebat in duplo maiorem exercitum. Sed uerum eß, quia poteßas Domini noßri, attriuit minorauit, utres Vngaricas. Certe, nos credebamus Vngaros prxcipuos viros i fed non inuenimtis eos bonos pugnatores, qui Regem fuum, non a nobis, fed a pania aqua, liberare neglexerunt, pf nos tali morte, nec infimum hominem noßrum, mori admitteremus. Regeííit ad haec L 1 2 Las„ dabant: vsque adeo, vt in eius „ hortos, quos apud rerum habebat, „ ex Italica difciplina , cultiflimos, „ Solymannvs , iple, oblectationis „ cauifa, ab Ibraimo, perduceretur, „ atque eo feceflfu , iucundis termo* „ rubus , tenerioris amicitia: gratiam „aucuparet i inde, magno quadtu, „ vedrgalibus atque portoriis prafi- » ceretur. Hic ille elt, perniciei Hungáriáé , eximius , fi Diis placet! procurator. Iovivs , Libro xxvm. p. m. 282. r.') Libri x. initio. Adde, Pavm.vm Io* viVM , Lib. Hifloriar. iiii temporis , xxvm. p.274. feqq. j.) Id voluiiTe Ibr.ahi.mvm, ex adlorutio* ne eius, ad Laibjum, quam fupra dedimus, patet; huius hi- Horia, ex fuis iffius ephemeridibus , tllu- firatur : legationi, fumma: Laskii , cum Ibraimo , colloquium.
