A Fővárosi Nyilvános Könyvtár Budapesti Gyűjteményének bibliográfiai munkálatai V. Aquincum irodalma

I. Források és irodalom

12 Notitia dignitatum omnium tarn civilium quam militarium in partibus Occident's, p. 103—225. Acincum : VII, 101 Acincenses — IX, 19 Acincensis scutarià — XXXIII, 48 Auxilia : vigilum, contra Acinco [trans] in barbarico, — 54 Praefectus legionis secundae adiutricis [tertiae] partis superioris, Acinco, — 65 Praefectus legionis, Transiacinco. XL. 25 Praefectus militum Acincensium, Antonaco. 6. Sidonius Apollinaris Bibliotheca veterum patrum antiquo- rumque scriptorum ecclesiasticorum. Tom. X. Venetiis: Hieron 1765. Múz. kvt. Fertur Pannóniáé, qua Martia pollet Acincus Illyricum rexisse solum cum tractibus Istri huius avus . . . Carmen V. p. 569. 7. Socratis Scholastici et Hermiae Sosomeni História ecclesiastica. Augustae Tauri- norum : Typ. Regia 1747. Legújabb kiadás : Migne PO. 67. Múz. kvt. Elmondva, hogy I. Valentinianus nov. 17.-én halt meg, így folytatja : milites sexto post obitum eius die filium eius ... imperatorem in Acinco civitate Italiae (:) pronunciant. Lib. IV. cap. 31. 8. Tabula Peutingeriana Itineraria Romana. Römische Reisewege an der Hand der Tabula Peutingeriana dargestellt von Konrad Miller. Mit 317 Kartenskizzen und Textbildern. Stuttgart : Strecker & Schröder 1916. LXXV, 992 p. Aq. múz. Aquinco, Aquincum ’Axovlyxo v (Pt) Acinquo V. Segm. 4. Abt. p. 429—430. 2. Közép- és újkori irodalom általában. Litteratura aetatis mediae et recentioris. 9. Vadianus, Joachimus Epitome Trivm Terrae Partivm, Asiae, Africae Et Evropae compendiariam lo- corum descriptionem continens ... Ti- gvri, Apvd Frosch. [Anno M.D.XLVIII.] 8 nn., 524 n. <S 6 nn. p. В 910/279 »Oppidorum memoratissimum est, quod accolae Budám vocant, haud dubie vêtus et statiuorum Romane militiae aliquando, nunc regum Vngariae sedes : quo nomine ante appellata sit haud facile est conjicere . . .« p. 66. 10. Ortelius, Abrahamus Synonyma geographica, sive populorum, regionum, insularum, urbium . . . appel- lationes et nomina. Antverpiae, Ex offi­cina Christophori Plantini. 1578. B 0941/75 Aquincum, ’Ayúivyov, Pannóniáé Inferioris urbs, Ptolomaeo. Volunt Budám (quae Offen dicitur) esse, dicit S i m 1 e r u s. Acincum hoc etiam nominari apud Antoninum, et lib. Notitiarum, idem tradit. p. 30. Sicambria, Alt-Ofen hodie, Lazio. Huius meminit vêtus Inscriptio, quae est in libro A p i a n i et Amantii, quae haec est : Legio Sicambrorum hic praesidio collocata, civitatem aedificaverunt, quam ex suo nomine Sicambriam vocaverunt. M a t h i a e regis . . . tempore in Buda veteri hic lapis effossus fuit, dum fundamenta iacerentur aedium B e a t r i- c i s reginae. p. 296. Legio auxiliatrix, hanc Bonf. ostendit ex antiqui lapidis inscriptione . . . effossa ad Budám veterem, iuxta Danubium fuisse, ubi . . . vetustissimae urbis vestigia cernuntur locum juniores nunc Sicambria vocant, inquit, et à Sicambris, remotissimis Germaniae populis, extructam, inscriptio indicat ... p. 187. 11. Reinesius, Thomas Variarum lectionum libri III. priores. In quibus de scriptoribus sacris et pro- fanis classicis plerisque disseritur. Alten- burgi : Impr. Otto Michael 1640. Egyet. kvt. vAyuyy.ov, Acincum & Aquincum non- nulli Illyrico accensent ; Est inter Dravum Arrabonam & Danubium . . . Helyének meg­határozása A m m i a n u s és a Notitia digni­tatum alapján, lib. II. cap. 15. p. 250. 12. Dagverhall van de vermaarde belegering der sterke stad Buda, of Offen . . . Amsterdam : Oossaan 1686. 83 p. B 943/177 Eeningen neemen haar voor Curta van P t о 1 e m a e u s, en anderen voor Aquincum van het Reisbock van Antoninus. ’t Vált swaar op diergelijke dingen vast te gaan ; en men kan ’er niet af spreeken als by gissing. Maar het is een verdichtsei dat de Broeder van Attila, die vermaarde Koning der Hunnen, haar gesticht, en ’er den naam van Buda aan gegeeven zou hebben : want deze Broeder van Attila heette Bleda, en niet Buda, gelijk die smeeders van fabelen habben willen, p. 2—3. 13. Turc subjugué, Le — ou la glorieuse conqueste de la célébré & су-devant invincible fortresse de Bude . . . Cologne : Pierre 1686. 172 p. B 943/ 192

Next

/
Oldalképek
Tartalom