S. BONAVENTURA: Legenda Maior S. Francisci Assisiensis et eiusdem Legenda Minor (1941)
PRAEFATIO
VI S. BONAVENTURA. LEGENDA MAIOR. facilius lit, quo sublimius est exemplar alicubi persequendum. Zelosis, quibus auctor Vitae II patenter erat accensendus, tales monitiones addebant ineitamenta, alii vero, iam remissiores, easdem molestas habebant, et a Vitae S. Patris narratione alienas vituperabant, necnon verebantur, ne saecularibus Vitam II aliquando infenso animo lectitaturis scandali offensionisve materiam suppeditarent. Omnibus aeque consideratis, nihil est stupendum, quod, sicut Capitulum generale anni 1244 statuerat de Vita II et Tractatu mirac. compilandis \ aliorum Comitiorum generáliam eapitulares an. 1260 Narbonae celebratorum cogitaverunt de nova et officiali Vita S. Francisci conficienda, ad tollendam Legendarum multitudinem. Patres conscripti tale munus commiserunt ipsi Ministro generali, Fr. Bonaventurae de Balneoregio 2, perinsigni Magistro Parisiensi, qui in praecedenti Capitulo gen. Romano, 2 februarii 1257, Fr. Iohaimi Parmensi oflicium resignanti suffectus fueral 3, quamvis seirent eumdem aliis plurimis curis regundi Ordinis distentum esse. Ipsemet in Prologo, num. 5-4 (p. 5-6) Legendae maioris refert, talis officii « indignum et insufficientem me sentiens, id nullatenus attentassem, nisi me Fratrum fervens incitasset affectus, generalis quoque Capituli concors induxisset instantia, et ea quam ad S. Patrem habere teneor devotio compulisset, utpote qui per ipsius ... merita in puerili aetate ... a mortis faucibus erutus ... timeo sceleris argui ut ingratus. Et haec penes me causa prae1 Cf. Praefationes ad citatas editiones minores. 2 Res huic inopinata accidit; v. p. xxv, nota 2. 3 Chronica 14 General. Ministrorum Ord. Minor um, ap. Analecta Franc. [= AF], III, 698-700; Chronica 24 Gen., ibid. 286 s., 323 ss. Cf. Vitam S. Bonaventurae, ap. eius Opera omnia, X, Ad Claras Aquas 1 902, 47 ss. ; brevius ap. eiusdem Opera theologica selecta, l, ibid. 1935, p. vnss. Nalus est an. 1221; obiit an. 1274.