Fabó András: A magyar- és erdélyországi mind a két vallású evangelikusok okmánytára (Pest, 1869)

Okmányok

119

hoc habitu, quo tibi apparet, venit ad me; cui placuit literas ad te dare, ut et te salutarem, et illum, ut certe par erat, commendarem. Ex relatione viri poteris omnem statum ecclesiarum baronicarum certo cognoscere. Mei omnes et amici et condiscipuli jam ex hac lacrymarum valle in aeternam quietem recepti sunt; solus sat anhelo pectore laboriosum hujus vitae stadium curro; curro autem libenter, modo deus suam gloriam et quod per meum ministerium fieri decrevit perficiat. Commendo tibi virum et quaeso, ut cognoscat meam apud te pro eo petitionem non fuisse inanem. Excipe illum tuo hospitio, non perditurus laudem hospitalitatis cum ad suos redierit. Quae tibi mercanda commiseram, per fidelem aliquem c ura ad me deferri. Bene denique vale, fili. Datum Veszprémii 20. mart. 1615. tuus sine dolo Stephanus Pathainus.

Külczim: Eximiae eruditionis et verae pietatis laude excellenti viro, domino Joanni Paulidi Canisaeo, fidelissimo ecclesiae papensis ministro et ecclesiarum Christi circumjacentium seniori vigilantissimo, domino et filio in Christo eharissimo.

('Másolatból. Acta religiouaria protestantiuru in Hungária tom. III. a nemzeti múzeumban.)

70.

Pathai István levele Kanizsai Pálfi Jánoshoz; Veszprém, mart. 28. 1615..

(Epistola Stephani Pathai ad Joannem Pálfi Canisaeum;

28. mart. 1615.J

S. P. D. Binas a te, fili charissime, unó eodemque die, aliquot saltem horis intercedentibus, recepi litcras, tristissimi rumoris, de obitu dilectisewai mei fratris et collegae nuntias, in re reliqua diversas , quas legi cum gemitu charitatis et oculis lacrymantibus. Justi colliguntur, ut propheta ait, a facie mali. Ille receptus est in triumphantis ecclesiae gloriosissimum collegium, nos vero gemimus militantes in patenti miseriarum campo. Dicere possumus cum Davide : Abyssus abyssum vocat, collisiones et fluctus tui super me transierunt. Miserere nostri domine et age causam nostram. Nam ad te levamus animam nostram. Doleo, iili, super morte charissimi fratris, gemo sub onere dolorum meorum quoque. Nam nocte ad proxime praeteritam dominicam lucescente, incredibili hypochondriorum