Fabó András: A magyar- és erdélyországi mind a két vallású evangelikusok okmánytára (Pest, 1869)
Okmányok
97 magis ac magis zelo charitatis induendo. Amen. Cupiebam quidem, antequam convocatorias mitterem, tecum colloqui; sed condicti temporis angustia cogit mutare sententiam» (aim nullam habeam spem de tuo adventu,^tatui, emissis convocatorii«, ad te venire, ac inde tecum una in synodum ascendere. Sunt mihi quaedam communicatu cum sua magnificentia necessaria ; id autem nostrae res exigunt. Nam vana est, ut dicitur, sine viribus ira, sine ipsius consilio et brachio res nostrae non procedent. Tu interim, dum ego advento, impetrato nobis hospitium iu curia suae magnificentiae ; demandet sua magnificentia officiali suo, ne suorum affectuum tela in nos, prout Zeéíiénii faciebat, vibret. Vir non sponte facit, faciet bos forte coactus, gloria nulla, pudor turpis at inde viro. Nihil feceris gratius, mi fili, quam si scripseris ad dominum Emericum Pe- ezelium et dominum Czene, rogaverisque nostrum utriusque nomine, ne ad synodum nostram venire dedignentur, nostram prom- titudinem , quam expertam habent, magis erga se excitaturi. Ego valeo, laudetur meus salvator, ut et tu cum tuis omnibus bellissime et diutissime valeas, sincera mente precor. Datum Veszprémii 3. aug. an. 1614.. Convocatorias ad dominum Caspar per duos ad id deputatos studiosos deferri cura, ne neget ad se pervenisse. Keli- qua praesenti. Iterum vale, dilecte fili. Tuus sine dolo Stephanus Pathainus, superintendens. Kiilczim: Singulari eruditione praestanti, pietatis laude ornatissimo viro, domino Joanni Paulidi Canisaeo, ecclesiae papensis ministro fidelissimo et certarum ecclesiarum seniori vigilantissimo, domino et fratri in Christo paterno affectu honorando. (Másolatból. Acta religionaria protestantium in Hungária tom. III. a nemzeti múzeumban.) 62. P athai István levele Kanizsai Pálji Jánoshoz \ Veszprém, aug. 20. 1614.. (Kp'stola Stephani Pathai ad Joannem Pálfi Canisaeum ; 20. aug. 1614..) Quae patres filiis, fratres fratribus, amici amicis solent, possunt et debent precari, omnia tibi, dilecte fili, ex animo charitatis zelo ardenti precor. Mihi in Bakonium ad visendos falcatores profiEY. OKMÍKYT. X. 7
