Memoria Basilicae Strigoniensis anno 1856. die 31. augusti (1856)

t

VII

Cui quidem ocyus consummando licet et ipse omnes vires et Successor eius, Archi-Episcopus Josephus Kopácsy, maximam industriam impendissent: perficere attamen tantae molis et prope immensi sum- tus opus in angustia temporis, quo vixerant, non potuerunt.

Tibi, Eminentissime Cardinalis, reservata est haec gloria; ut quod cum Tuo ad nos felicissimo adventu pie a Domino precati sumus, magnificas has Dei aedes sumtu et studio Tuo internes perfecta, positis aris ornatas, multoque auro et elegantissimis marmoris sculpturis vestitas, jam prope diem Summo Deo, in honorem A s- sumtae in Coelum immaculatae Deiparae et Beati Adalbert i Ep. et M. solenniter dedicare, consecrare et asservando in iis divino cultui aperire valeas.

Gaudens gaudebis et exultabis in Deo Jesu nostro, dum videbis ad solennitatem hanc, ecclesiam magnam e copiosis omnium Statuum et Ordinum pientissimis viris atque a cunctis late patentis Imperii Austriaci finibus convenire; sed vero gaudium hoc et exultatio Tua et nostra inexplicabilis reddetur, dum, quod homagiali cum devotione futurum percipimus, solennia haec ipsiusmet Augustissimi Imperatoris , Regis nostri Apostoliéi Francisci Josephi alta praesentia, aemulaque sancti Proto-Regis devotione illustrari compererimus.

Agendae sunt a nobis toto cordis et mentis affectu gratiae principaliter quidem Domino Deo nostro, a quo omne datum optimum et omne donum perfectum descendit, qui et ad construendam istam domum orationis fidelium suorum excitavit devotionis affectum, surro- gavit auxilium et huius sacrae laetitiae nos participes reddit. Sed agendae etiam Augustissimo Imperatori, Regi Apostolico, qui pro sua summa sapientia et religione Te, Eminentissime Domine, nobis donavit, et ut moliminibus his perficiendis par esse possis, amplo vacantis Episcopatus Quinque-Ecclesiensis beneficio clementissime succollavit ; — et quanti sit apud illum Ecclesia Strigoniensis, quanti munia, quae circa cultum divinum a nobis implentur, hoc novissimo suo facto luculentissime docet. Magna sunt haec et talia, quae et aeternam grati animi memoriam deposcunt, et nos omnes provocant

silt-i«--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------