Egyháztörténeti Szemle 11. (2010)

2010 / 2. szám - KÖZLEMÉNYEK - Hajdú Vera: Makó Pál költői mintái és versalkotási módszere az Ad Amicum című elégiája alapján

46

Egyháztörténeti Szemle XI/2 (2010)

Quamvis in Russa pars bona surgat humo.

Si tamen hoc illis Phoebo spondemus iniquo,

Nostraque si, quae nos, carmina terra teget: 6o

Fallimus at sumtis fortuna saepe tabellis,

Quaeque licet curis verba canendo damus.

Ergo tuas animo penitus complectere Musas,

Et tua, fac, per quod fama perennet opus.

Novi ego, quid possis, quanti tibi pectoris ignes, 65

Quam tibi Castaliae vena perennis aquae.

Auguror, ad nostras si te ferat impetus artes,

Carmina Romanis invidiosa canes.

Sed tamen ingenium, quantumvis fertile, sensim

Ni studio foveas, et tueare, perit. 70

Quid, nisi cum tribulis lappam, vilesque cicutas,

Quae nullo colitur vomere, gignit humus?

Dum licet, infer opes, nec enim fortasse licebit Semper, et illatis non semel usus erit.

Nunc age, nunc suda, nunc debes semina terrae, 75

Credere, quae plena postmodo falce metas.

Utque facis, cultis iam nunc assuesce poetis,

Sed reliquos Naso dux tuus inter erit.

Ille, velut stellas Titan, candore relinquit

Quos vetus, aut vates quos nova Roma tulit. 80

Sex tamen obscoenos, moneo, ne tange libellos,

In titulo vetiti nomen amoris habent,

Hei mihi lascivam iuvenes cum voluitis artem,

Quanta dat incautis vulnera? Quanta dabit?

O utinam flammis nondum vulgata perisset! 85 * 85

Russa P Ukrana; M Nec vox exilii nulla futura mei est. 59 vacat in S. 60 M P Et mea si, quae me, carmina terra teget; vacat in S. 61 P Iam tulimus pretium curarum, exolvit Apollo; M Iam tulimus pretium studii, iam solvit Apollo. Vacat in S. 62 M P Quas mihi tot noctes abstulit atque dies; S-ből hiányzik. Post v. 62 in M et P Iam mea fors licet infelix, optabilis esse, / Incipit et sunt, qui quod sumus, esse volunt / Forsan et inspiciens aliquis mea carmina dicit / O mea si, quamvis exulis, ista forent! / Membra fere alterno febris mihi succuit aestu / Et jaceo, si quid ( M siquid) nunc quoque, quaeris, agam / In febribus, sed vivo tamen, nec vivere possem / Si mea Melpomene non mihi ferret opem (M Si mihi non Phoebus Musaque ferret opem) / Illa levat curas, illam mea sacra regusto, / Et dare verba mihi praemia magna voco. 71 Quid P S Quod M Quid nisi cum tribulis lappas et inutile gramen 73 vacat in S. 74 vacat in S. 77 cultis M P S teneris. 79 stellas Titan M Titan stellas.

85 vacat in S. 86 M Exitium multis haec, dominoque fuit; P Multos cum domino, perdidit illa suo; vacat in S. 88 M Et nihil antiquis cedere fama putat. 91 P S Nec procul abscessit Guilielmi Musa Becani; M Cui veterum cessit Guilielmi Musa Becani. Post v. 96 in M Non adiment illis, augebunt tempora famam,/ Et quantum crescunt saecula, crescet honor; in P Aeternas illis Pindi sub vertice lauros/ Gloria formosa texuit ipsa manu. S