ARHIVSKI VJESNIK 21-22. (ZAGREB, 1978-1979.)

Strana - 378

arhivalija. I još k tome: arhivalije iz čl. 7 pod 4) ne mogu se koristiti prije isteka roka od 100 godina. Usporedni pregled rokova javnosti, po ranijim propisima i po odredbama ovog novog arhivskog zakona od 3. I 1979. pokazuje slijedeće: Vrsta građe Raniji rokovi do 1979. god. Cjelina »javnih arhiva« . . . . 10. VII 1940. Dokumenti, po svojoj prirodi »javni« bez roka Zdravstveni dossier i .... 150 godina Personalni dossieri 100 godina Sudski dossieri; notarske minute i repertoriji; matice; knjige uknjižbi 100 godina Statistički dokumenti, osnovni . trajno nedostupni Dokumenti koji ne spadaju u prêt- od 50 do 100 hodne četiri grupe, a tiču se »•pri- godina vatnog života« ili »javnog interesa« (liste po resorima) Prema zakonu od 1979. god. 30 godina bez roka 150 godina 120 godina 100 godina 100 godina 60 godina (po jedinstvenoj listi koju utvrđuje Drž. savjet) 2.3. Treće poglavlje, o »privatnim arhivima«, mnogo je opširnije, obuhvatajući čl. 9 do 24. Ponajprije se u čl. 9 precizira: što su to »privatni arhivi«. Utvrđuje se, da su to arhivalije iz čl. 1 ovog zakona, a na koje se ne odnose norme čl. 3 istog zakona, dakle, one arhivalije koje nisu »javni arhivi«. Slijedi čl. 10 koji predviđa mogućnost da privatna arhivska građa bude darovanjem, zapisom, cesijom ili opozivnim depozitom predana državi (u smislu zakona od 31. XII 1968) time, da se u takvim slučajevima poštuju uvjeti čuvanja i korištenja građe što ih postavi privatni vlasnik. U čl. 11 se preciziraju neka prava države prema privatnim arhivalijama koje su zbog povijesnih razloga »od javnog interesa«. Na prijedlog arhivske ustanove, a rješenjem ministra za kulturu takve arhivalije mogu biti »klasirane« kao »povijesni arhivi«. Ukoliko vlasnik na to ne pristane, izvršit će se klasiranje ex offo naredbom Državnog savjeta Francuske. Takav status »povijesnog arhiva« može biti opozvan na zahtjev vlasnika ili inicijativom Direkcije francuskih arhiva. Ovakvo proglašavanje dokumenata za »povijesni arhiv« ne znači da na državu prelazi njihovo vlasništvo — izričito propisuje čl. 12. Nakon odredbe o postupku klasiranja (čl. 13), slijedi u čl. 14 temeljna zakonska izreka: arhivalije proglašene za »povijesne arhive« imaju poseban status; to vrijedi bez obzira u čijim su rukama; kod njihova otuđenja kupac mora biti upozoren na tu činjenicu. Slijedi niz daljih odredbi za takvu arhivsku građu: zabranjeno je njeno uništenje (čl. 15); nikakav postupak koji bi uzrokovao promjene u građi ne može se poduzeti bez odobrenja nadležnog arhiva; građa mora biti dostupna ovlaštenim organima (čl. 16); namjeru otuđivanja ovakvih arhivalija mora vlasnik prija378