ARHIVSKI VJESNIK 3. (ZAGREB, 1960.)

Strana - 404

generaliter vero quarumlibet vtilitatum et pertinenciarum suarum integrita­tibus quovis nominis vocabulo vocitatis sub suis veris metis et antiquis premissis sic vt prefertur stantibus et se habentibus, memorato Ladislao de Egerwara suisque heredibus et posteritatibus uniuersis dedimus, donamus et contulimus, ac de manibus nostris regijs eidem Ladislao assignauimus ijmo damus, donamus, conferimus et assignamus jure perpetuo et irreuoca­biliter tenendum, possidendum pariter et habendum, saluo jure alieno harum nostrarum vigore et testimonio literarum mediante, quas in formam nostri priuilegij redigi faciemus dum nobis in specie fuerint reportate. Datum Bude feria tercia proxima post festum Natiuitatis beate Marie virginis, anno do­mini millesimo quadringentesimo septuagesimo sexto, regnorum nostrorum anno Hungarie etc. decimonono, Boheimie vero octavo. (Izvornik u Državnom arhivu u Zagrebu, u seriji: Documenta mediaevalta varia, br. 483). Résumé LE »BANOVAC« (VICEBANUS) ANDREAS BANFI Josip Lučić L'auteur prouve, que Andreas Banfi (ou Damffy) de Dobwz n'était pas »regno­rum nostrorum Dalmatie et Croatie banüs« de 1475 à 1476, ni de 1476 à 1477. Il n'était également pas »banus Dalmatie, Croatie et Slauonie« en 1476 comme divers historiens l'ont estimé. L'auteur pense, que A. Banfi ait été seulement le »banovac« (vicebanus) en Dalmatie, Croatie et Slavoniie de 1475 à 1476 (selon les documents du 29—IX 1475 au 30 VIII 1476). L'auteur constate que Ladislauus de Egerwara était déjà »banus Dalmatie, Croatie et Sclauonie« le 10 IX 1476 et non pas seulement à partir de 1477. — 404 —

Next

/
Oldalképek
Tartalom