Hat (hét) nemzedék. A Manno család története - Budapest Történetének Forrásai 12. (Budapest, 2015)
Függelék
Την επίπλωση ο απογραφέας, απ’ ό, τν φαίνεται, δεν την θεωρούσε τόσο αξιόλογη, και, αφού έμεινε στην χρήση της οικογένειας, δεν έκανε αναλυτική απογραφή της. Ένα μέρος απογράφηκε το 1819, μετά το θάνατο της γυναίκας του, η ολική αξία ήταν 504 Φιορίνια:13 την μεγαλύτερη αξία την αντιπροσώπευε η επίπλωση του σαλονιού υποδοχής, 12 καρέκλες καλυμμένες με ύφασμα Δαμασκού και ο καναπές (150 Φιορίνια) και μία ντουλάπα σερβάντα από ξύλο καρυδιάς (60 φιορίνια). Η επίπλωση της τραπεζαρίας: 1 συρταρωτό τραπέζι από καρυδιά, 6 μαύρες καρέκλες και ένας καναπές από καρυδιά καλυμμένος με αλογίσιες τρίχες, και μια παλιά τζαμωτή ντουλάπα. Από την επίπλωση του υπνοδωματίου αναφέρονται μόνο δύο κρεβάτια φτιαγμένα από ξύλο καρυδιάς. Αναφέρονται επίσης δύο καθρέφτες με πλαισίωμα ξύλου καρυδιάς, ένα βιεννέζικο ρολόι τοίχου, μία ασημένια λάμπα και τέσσερα κηροπήγια από ορείχαλκο. Αξιόλογο ήταν επίσης ένα πορσελάνινο σερβίτσιο φαγητού για 14- 20 άτομα (150 φιορίνια). Τα εξής πολυτελή έπιπλα: του σαλονιού υποδοχής, της τραπεζαρίας, και του υπνοδωματίου, πιθανώς αποτελούσαν μέρος των επίπλων που ανήκαν στην προίκα της χήρας. Άλλωστε η Anna, μετά τη δημοσίευση της διαθήκης κίνησε δίκη προσβάλλοντας τη διαθήκη, αποδοκιμάζοντας το γεγονός ότι ο πατέρας της δεν έκανε διαθήκη και για το μερίδιο της μητέρας της. Τέλος κατέληξαν σε συμφωνία, κατά την οποίαν αυτή, όπως και η Zsófia, πήραν, η καθεμιά, από 10.000 Φιορίνια σαν προίκα, αφαιρώντας όμως το ποσό των 4.250 φιορινίων που χρωστούσε όταν ο πατέρας της ήταν ακόμα εν ζωή, ούτως ώστε τελικά πήρε 7.000 φιορίνια. Η δεύτερη γενιά - η νεανική ζωή των κληρονόμων του Manno Την τύχη των παιδιών του Demeter Manno από το 1815 ως το 1826 μπορούμε να την παρακολουθήσουμε από τους πολύ αναλυτικούς απολογισμούς των κηδεμόνων όπου τα έσοδα και τα έξοδα αναγράφονταν σε καθημερινή βάση.14 Το ετήσιο εκκαθαριστικό περιλαμβάνεται στον Πίνακα αρ. 1 του Παραρτήματος, ενώ τα ποσά που ξοδεύτηκαν για τα μέλη της οικογένειας, περιλαμβάνονται στον Πίνακα αρ. 2°. Με βάση το συμφωνητικό γάμου και τη διαθήκη, η χήρα φρόντιζε για την λειτουργία του νοικοκυριού, τον ιματισμό των μελών της οικογένειας έως το θάνατό της το 1819. Πηγή εισοδήματος ήταν το ενοίκιο που έπαιρνε στα χέρια της, το οποίο, γι’ αυτόν τον λόγο, οι επιμελητές της κληρονομιάς ως το 1819, 13 BFL IV.1202.cc - a.n.99. 14 BFL IV.1201.cc-a.n.99 14
