Scriptores Ordinis S. Benedicti qui 1750-1880

Altaha superior, Aspacum, Fornbach, Cellae Marianae ad Prennberg, Rott, Aettl, Blankenstetten confoederationem iniissent atque inter ea eonvenisset, ut ex omnibus monasteriis professores praeberentur atque monachi in universitatem mitterentur, Paris, comes de Lodron (1619—1653), qui Marco successerat, anno 1620 ab imperatore Ferdinando II. caesaream, quinquennio post ab Urbano YIII. sedis apostolicae obtinuit auctoritatem cum iure tribuendi honores academicos in quattuor facultatibus. Nova haec universitas die 11. Oct. 1623 sollemniter dedicata et in perpetuum Benedictinorum ordini adscripta est. Initio quidem, cum ortum esset bellum triginta annorum, urbs cum universitate magnis calamitatibus premebatur, ut etiam academici cives armis arreptis urbem contra Suecios rusticosque in bellum coortos defenderent; ubi vero otium esse coepit, etiam res universitatis laete processerunt. Anno i653 acl societatem accessit congregatio Austriaco-Benedictina, in qua haec erant monasteria: Cremifanum, Lambacum, Lunaelacus, Garsten, Gluniacum, ad Montes, s. Lamberti, s. Pauli, Ossiacum, s. Arnoldi, Mellicium, Gottvicium, Seitenstadium, Cellae Marianae, Altenburgum, Scotorum Yindobonensium. Etiam monasteria Bfevnovia et Cladrubia in Bohemia, s. Martini in s. Monte Pannoniae, monasteria Tirolensia et Austriae cisarulanae: S. Georgii, Mariaemontanum, Augia maior ante montem Arulam, ad confoederationem accesserunt clericosque miserunt. Idem fecerunt haec monasteria : Gengenbacense et Schutteranum in Brisgovia, Fuldense in Buchonia, s. Michaelis ad Babenberg, Schwarzach in Franconia, s. Meginradi in Heremo, s. Galli, Rhenaugia in Helvetia, T}

rrense in Lithavia, Saecischoviense et Tynecense in Polonia, Campidonum, Fuessen, Fultenbach, Ochsenhausen, Wiblingen, Weingarten, Zwiefalten in Suevia, Sigeberg" prope Coloniam, s. Petri in Abdinghofen, Corbeia nova, Liernsbornense in Westphalia. Praepositus erat universitati praeses, ex abbatum confoederatorum numero in très annos electus, cuius in potestate erat, quidquid ad ipsam pertinebat universitatem, in primis scrutatio quotannis obeunda. Ei additi erant quinque assistentes, quorum princeps assistens perpetuus erat. Eum locum obtinebat

, quicunque erat abbas s. Petri Salisburgi. Ceteri, ut triennium quodque exierat, ab abbatibus confoederatis eligebantur singuli ex quatuor provinciis, quae confoederatione continebantur: Salisburgensis, Bavariensis, Sueviensis, Austriaca. Décréta omnia confirmanda erant summa archiepiscopi Salisburgensis auctoritate. Rerum domesticarum administratio in „Alma Benedictina" eadem erat, quae in ceteris universitatibus. Princeps omnium erat Rector Magnificus, in triennium a professoribus e Benedictinorum numero electus, qui amplissima ornatus iurisdictione