Scriptores Ordinis S. Benedicti qui 1750-1880

i83o vocatus ad erudiendam in praeceptis s. religionis gymnasii ad Scotos iuventutem non diu sed totus hoc officio est functus. Defuncto enim 17. Nov. i83i Andrea praesule monasterii, omnium fratrum consensu electus est abbas die 26. Ian. I

832 perendinoque die post sacra infula pedoque sollemni ritu initiatus regimen monasterii suscepit. In hoc gravissimo munere et lato officiorum campo quot et quanta mérita domi forisque per annos fere triginta cumulaverit, singillatim enumerare cum nimis longum foret, ea nonnisi relaturi sumus, quae inter cetera eminent. In primis memor se Christi in monasterio agere vices summopere enixus est, ut disciplina floreret reguláris. Multas aedes sacras divino cultui dicavit. Verumtamen non neglexit, quae ad externum vitae cultum ac gregis sibi commissi utilitatem pertinere censebat. Ipsi etiam monasterio, ab Andrea abbate aedificari coepto, ultimum lapidem imposuerat iam primo regiminis sui anno. Et quod gymnasium ad Scotos attinet, nullis omnino sumptibus pepercit tum in alendis excolendisque futuris magistris, tum in adquirendis docendi adminiculis. Verum, ubi fructus diuturni laboris ei iamiam adridere coeperunt, turbulentissima ilia exorta est tempestas anno 1848. Tamen animum minime despondit; qua re factum est, ut damna asceterio inlata iam resarcirentur, cum subito die 24. Iul. 1804, causa adhuc usque inexplorata, ortum est ingens incendium, quo elapsis quinque horis tecta omnia aulae Scotensis, ex cupro solidissime constructa, conilagrarunt. Triennio post die 26. Ian. 1857 vicesimum quintum electionis suae diem anniversarium sollemniter celebravit. Sed et publicis negotiis paene obrutus erat. Anno enim i833 societas a colenda parsimonia eum elegit, qui praesidis locum teneret; anno proximo c. r. vicedirector studii theologici nominatus in collegium s. theologiae doctorum cooptatus est; in qua dignitate, quam bene meruerit, documente est, quod alma universitas Viennensis eum pro anno scholastico I85I rectorem magnificum salutavit. Fuit quoque c. r. et ap. maiestatis consiliarius nec non deputatus ordinum provincialium inferioris Austriae. Septimo a fundatione monasterii ad Scotos ad finem vergente saeculo die 1. Mai i858, dispositis omnibus, festum saeculare celebratum est per octo continuos dies. Ad quod rite celebrandum, quam multa prudenter ac liberaliter abbas praeparaverit, longum est enarrare. Huius viri insignia mérita tam domestica quam publica haud ignorans augustissimus imperátor cruce equestri c. r. ordinis Leopoldini pectus eius decoravit ipso die iubilaei saecularis. Verumtamen triennio post correptus pulmonum infiammatione extremum vitae diem morte confecit die 21. Mart. 1861, anno 2Q. regiminis sui, vitae 60. Typis edidit conciones: I. Predigt bei Gelegenheit, als der in der Pfarre St. Laurenz im Schottenfelde gebildete erste organisirte Kirchen-Musikverein Wiens am Feste der heil. Cacilia das statutenmässige Dankfest beging. Viennae, 1828, typis congr. Mechith. II. Zur priesterlichen Jubelfeier des hochwürdigsten Herrn Abtes zu Göttweig, Dr. Altmann Arigler, k. k. Regierungsrathes. Am 20. Iuni 1843. Viennae, typis congr. Mechith. III. Christliche Worte bei Gelegenheit der Segnung der Nationalgarden-Fahne der Gemeinden Reindorf, Braunhirschen und Rustendorf am 4. Sept. 1848. Viennae, typis Ferdinandi Jahn.