Scriptores Ordinis S. Benedicti qui 1750-1880

cupatis de Altenburg post Habesburg constructi. Unum volumen (in folio), continens folia 51, et adservatur in archivo San-Paulano. No. 77. VIII. Dissertatio de Welfis, monasterii Rhenaugiensis fundatoribus. IX. História Guelfica scripta anno 1769. Utraque dissertatio in eodem volumine continetur, quarum I. pertingit a pag. I —180, II. a pag. 180—264, et adservatur in archivo SanPaulano No. 78. De scriptis Hugonis Schmidfeld consulatur: Quellensammlung der Badischen Landesgeschichte, herausgegeben von Mone. I. Bd. 1848. 79 pagSchmidt Fridericus (Raigradiensis), natus est Gewiczii in Moravia anno 1726, die 3o. Apr. honestis parentibus. De pueritiae eius fatis nil constat neque ubi et quali cum progressu studia absolvent. Anno 1749 ad nostrum suscipi petiit monasterium, habitu benedictino indutus est a reverend. D. Mathaeo 8. Dec. huius et sequenti eodem die in manus praepositi Aemiliani, Mathaei successoris, s. emisit professionem. Sacerdotio initiatus primitias celebravit 3. Iun. 1753, tum in cura animarum adiuvit parochum penes ecclesiam monasterialem; anno 1755 superior sacristanus et 1756 ceremoniarius praep. Bonaventurae factus, quibus cum officiis illud quoque etiam regentis chori figurális coniunxit. Ob dexteritatem et prudentiam nec non ob praeclara sua mérita anno 1760 subprior domus constituitur. Anno 1762 iter obedientiae suscepit Pragense una cum P. Maximiliano, qua ex causa ignoratur. De quo in relatione ad d. praepositum directa scribit inter alia: „paternaeque gratiae causa laeti ingressi sumus, sed quam vana spes hominis ! vix enim Trebiczium appulimus, iamforispugnae, intus timorés! Referebatur inter alia civitatem Pragensem occlusam esse, copias Borussicas Chrudimi, Czaslaviae etc. plus quam scythica barbarie furere; nos tarnen omnem fidem adhibere nolentes iter coeptum continuare intendebamus, donee tandem ad i3. Iul. excell. domina de Waldstein omnis dubitationis fecerit finem. Illa eodem die per postam Iglaviam usque venit, sed ob imminens periculum, tum ob denegationem equorum a praefecto postarum Trebiczium reverti coacta est; mansimus nihilominus Trebiczii et 17 per prandium, sed ob acceptam notitiam, tum in arce, tum a profug'is Bohemis (qui aiunt, Reginae-Hradecium post datam pecuniam 1000 aureorum, secutam expoliationem, succendisse uti et Nachod, Garomericium, Braunam) periculum non amantes redire satius duximus." Duobus annis post prior domus efficitur, in quo officio zelosissimum illum fuisse commercium litterarum frequentium in archivo nostro servatum testatur. Anno vero 1766 fatali infirmitate excessivi sanguinis fluxus laborans (ut scribit ad praep. Othmarum), ex quo duobus post annis sequebatur tremula in pedibus, imbecillitás et in manibus et laessitudo, in manus praefati superioris sui „ut honori monasteriali provideatur" parochiale cum prioratu connexum resig'navit officium, qua resignatione accepta ad finem anno 1768, quum se iterum melius haberet, provisor et granarius instituitur. Post obitum parochi Ostrovacicensis P. Hugonis praepositus Othmarus praesentavit P. Friedericum in eius locum; rescriptum 1 vero praeposito a consistorio episcopali Olomucensi, ut praesentet ecclesiasticum. Qua de causa praelati Moravici recursum ! ad aulam acceperunt et resolutum est: „ut