Scriptores Ordinis S. Benedicti qui 1750-1880

28. lui. 1763, ingenti terrae motu una cum capitulo et bibliotheca in fundamentis concussa ecclesia magnas egisset rimas, quas, ut repararet, mors praematura praepositum , alias de monasterio nostro bene meritum

; prohibuit. Sublimi dignitate insignitus, quamvis innumeris tam provincialibus, quam do'mesticis negotiis impeditus ac implicatus esset, Bonaventura, vix crederes, animum a studiis nunquam amovit. Dum enim, rei diplomaticae peritissimus et in hac scientia nulli sui aevi secundus, totius congregationis secretarii raunere fungebatur, non tantum sui monasterii sed etiam aliorum ordinum in Boëmia et Moravia bibliothecas et archiva lynceis perlustraverat oculis, et ex iis plurima litteraria eruit monumenta hactenus inedita, non temere et prout sors offerebat collecta, sed maturo examine selecta. Dum Viennae agentis partes gerebat, virorum doctorum, praecipue illustriss. dom. Antonii Thaulov de Rosenthal, supremi c. r. archivi t. t. praefecti gratia et auctoritate fretus insignique, per eundem ad aulam transmissis litteris commendatitiis, c. r. Boëmiae historiographi titulo decoratus, aditum ad bibliothecam caes. facile sibi patefecit, omnia fere illius Ms. perlustravit, ex eis innumera, antiquitate veneranda, ad históriám Boëmiae et Moraviae spectantia excerpsit, ac priorem iam opulentam collectionem valde dilatavit et auxit. Ad praeposituram Raigrad. tandem evectus immensam hanc rerum collectarum copiam in certum ordinem redigere aggreditur. Selectis itaque diplomatibus regum, ducum et marchionum Moraviae, ss. pontificum bullis, aliisque ad rem ecclesiasticam spectantibus, horum auctoritate suffultus „Monasticon Moraviense" seu „Históriám omnium monasteriorum Moraviae a saec. XI

—XIV usque fundatorum" summo cum labore condit, doctissimisque adnotationibus illustrât. Ad diplomatarium Boëmiae manum postea admovet; ast dum pretioso huic operi finem parat, ecce labori immoritur. Febri enim quartana, a qua se biennio liberare non potuit, laborans, vires paulatim decrescere animadvertit ; remedia exquisitissima tentantur, ingravescit febrilis aestus, recrudescunt dolores et diutius iis gravissime conflictatus succubuit tandem Bonaventura sacramentis ecclesiae munitus, XVII. Kai. Iunii (i5. Maii) anno s. 1764, aetatis suae 56, et in crypta ecclesiae monasterialis per dom. abbatem Zabrdovicensem sepelitur. In die dépositions parochus Magno - Nieméicensis et vicedecanus Iosephus Petsch concionem dixit sub titulo: „Horkost nejhofőejsí" (acerbitas acerbissima) inter Ms. bibl. nostrae (Msn. 555. Sign. F/K. II. ß. 23) adservatam. Sequitur omnium, sive iam editorum, sive, nisi mors consiliis intercessisset, edendorum rev. dom. Bonaventurae Piter operum catalogus: a) Prelo subiecta, in lucem prodierunt: I. Hlas na v^sosti. Nafíkání a Pláée Rachel, (i. e. Voces gemitus Rachel.) V Hradci Králové. 1778. 8°. In nostra bibl. deest, conceptus in arch. Brev. sub C. X. 13. II. Pietas benedictina. Venetiis, 175 I, apud I. Bapt. Albrizzi. In nostra bibl. sub Bn. 905. 8°. 396 p. III. ftehole neb zákon sv. Otce Benedikta opata, léi jeho 2ivot. (i. e. Regula et vita s. P. Benedicti.) V Brnë, 1760. Vytiâtëna u Emanuele Svobody. Bn. 19716. 8°. 224 p.