Scriptores Ordinis S. Benedicti qui 1750-1880

dustria, testantur „tabulae historicae" ab ipso maxima cum diligentia compositae, quae omnino omnium admiratione dignae in gymnasio Meranensi adservantur. Verba epitaphii virum accuratissime describunt: „Multa et magna molientem zelus Domini comedit." Moesch Beda (Murensis), natus est Frickii in Argovia 1741, in ordine s. Ben. emissis votis receptus 1759. Per 36 annos egregius erat capellae magister, musices peritissimus. Obiit die 2. Dec. 1802. Compositi sunt ab ipso Falsi-Bordoni

, Missae nonnullae et Veni s. Spiritus a 4 voc., 2 darin., 2 corn, et violone cum organo obligato. Moser Ambrosius (Lamb ertinus). Natus est Muravii in Styria 11. Iun. 1696, habitum ordinis Benedictini induit in vicino monasterio s. Lamberti 21. Oct. 17

17 et ibidem vota sollemnia emisit 27. Dec. 1718. Absolutis in ipso monasterio suo studiis theologicis primitias celebravit i5. Apr. 1721. Exinde repetitis vicibus, quia plenus erat spiritu religionis et disciplinae monasticae, functus est munere magistri novitiorum, insuper etiam subprioris, prioris (1740

—43), dein administratoris in Veitsch, donec repositis curis saecularibus obiit in Maria-Hof 8. Mart. 1756. In bibliotheca Lambertina plura ipsius exstant manuscripta ascetica, inter quae in primis nominari meretur: „Decendialis exercitatio pro neo-profitendis." 4°, quod diu adhuc post ipsius mortem ad instruendos novitios adhibitum est. Moser Antonius (Michaëlburanus, Salisburgensis). Natus Gastunae, 17. Febr. 1711, profess. 29. Sept. 1733, sacerdos 1737. Postquam in gymnasio Salisburgensi ab anno 1740 usque ad annum 1751 pedetentim in omnibus classibus huius scholae munus professoris et praefecti administraverat, suscepit anno 1751 in archiepiscopali Benedictina universitate professuram philosophiae practicae et históriáé universalis. Anno 1756 adscendit cathedram s. theologiae, et docuit theologiam moralem, usque ad annum 1764. Anno sequente (1765) 16. Nov. abbas monasterii sui, consiliarius ecclesiasticus reverendissimi archiepiscopi et s. r. i. principis Salisburgensis et praeses almae universitatis electus est, et 4. die Mártii, 1783 animam Deo redidit. Prelo tradidit manuscripta sequentia: I. Schematismus doctionis in cathedra ethices et historiarum pro anno scholastico currente in archiepiscopali Benedictina universitate Salisburgi. 4

0. II. Prolegomenon históriáé, seu introductio in históriám universam. Salisburgi. 1756. 4

0. III. Homo beatus, dissertatio theologicomoralis. Salisburgi, 1760. 4

0. Mösl Vitalis (a s. Petro Salisburgi), natus Salisburgi 19. Nov. 1735, novitius 7. Sept. 1753, monachus professus 8. Sept. 1704, neomysta 12. Nov. 1758, sequentibus annis in univ. Salisb. rudimenta, ac grammaticam et 1764 philosophiam docuit, quam biennio absolvit. Ab anno 1767 concionator ecclesiae academicae expetitus hanc cathedram post biennium propter vocis infirmitatem reliquit. Reliquos vitae suae annos primum in colle Mariano-Plainensi, dein in monasterio Deo et proximis laboribus suis litterariis vixit. Obiit bis iubilaeus 2. Dec. 1809. I. Academische Preisfrage über die Ursache periodisch fliessender Quellen und die Verbesserung moosiger Gründe, (i. e. De perennitate