Scriptores Ordinis S. Benedicti qui 1750-1880

VIL Verschiedene Predigten auf Sonn- und Festtage nebst einem Vorschlage das Predigtamt zu erleichtern und einem Entwürfe einer voll­ständigen Christenlehre für das Landvolk, (i. e. Orationes sacrae additis praeceptis concionandi et brevibus exhortationum pro rusticis descrip­tionibus.) Augsburg, 1776. 4 0. Altera editio 1777. 498 p. VIII. P. Zacharias Laselve sämmtliche Pre­digten auf alle Sonn- und Festtage, wie auch für den Advent und die Fasten, (i. e. P. Zach. Laselve orationes sacrae Germanico idiomate redditae.) Uebersetzt, abgeändert, nach dem heutigen Ge­schmack eingerichtet. II tomi. Augsburg, 1778. 8°. Tom. i. 414 p., torn. II. 432 p. IX. Poetische Bittschrift an der Kaiserinn Königinn Majestät um all ergnädigste Ertheilung einer jährlichen Pension für seine Mutter Elisa­beth etc. (i. e. Libellus supplex poeticus ad augustissimam imperatricem Mariam Theresiam pro obtinenda matri pensione annua.) Gedruckt mit Schulz'schen Schriften. 1756. 8°. 4 p. X. Toleranz-Bibel oder Hausbuch für die drei christlichen Religionen ohne Unterschied, in der Volkssprache geschrieben, (i. e. Biblia pro tribus christianis religionibus communiter usurpanda et sermone vulgari scripta.) Praeterea manuscriptam reliquit hanc ora­tionem: Eine vollständig ausgearbeitete Kanzel­rede über das neue deutsche Schulwesen, (i. e. Oratio de noviter constituta re scholastica.) 1780. Gretsch Aclri anus (Scotensis), in aula Scotorum Vindobonae natus die 11. Oct. 1753 minimus natu inter suos erat fratres, quorum quatuor sacerdotalem or­dinem idque très in monasterio B. M. V. ad Scotos amplectebantur. Adrianus mox adu­lescens septemdecim annorum, cum excul­tus esset a P. Iesuitis, monasterium ingres­sus die i3. Nov. 1770, cum vota sollemni ritu die 12. Mart. 1772 nuncupasset, tanta egregii ingenii et indefessaeindustriae edi­dit specimina, ut paulo post sacerdotis die 29.Sept. 1 77Óetiamtheologi summám digni­tatem nancisceretur et doctoris laurea in­genti cum applausu decoraretur posteaque bis facultatis theologicae in univ. Vindob. decanus eligeretur. Verum in vano titulo minime adquiescendum putavit vir strenu­issimus, sed qualis nominabatur et erat, talem oratione etiam et opere efficacissime se comprobavit. Admotus quippe curae animarum in parochia monasterii 1786— 1800 Terventissimum verbi divini praeco­nem egit. Neque publice tantum doctrinae christianae veritatem contra rebelles eorum temporum spiritus novi cuiusdam Demos­thenis et divi Chrysostomi voce et vi de­fendit, sed in domestico etiam, quale tum erat, disciplinarum theologicarum instituto sacrorum dogmatum et veteris foederis professor auditores saluberrime instruxit. Eiusmodi vita opere, scripto, et viva voce insignis, ut ingentem viro famam et aucto­ritatem comparaverat, ita dignum quo­que ostenderat, qui 1804 prior et mox parochus ecclesiae monasterii, ad guber­nacula interiora asceterii proveheretur. Flic in Deum pietate, in suos humanitate et modestia factum est, ut post obitum 1807 Bennonis abbatis essent, qui in eum oculos et animos converterent. Postea vero parochiam in suburbio Vindobonensi, Gum­pendorf dicto, 1807 elegit, quam per vi­ginti propemodum continuos annos uno et aequabili praestantiae tenore administra­vit. Documento esse possunt, quae in aede sacra digne decoranda, quae in re et cura egenorum, quae in schola parochiali, aliis­que publicis et privatis scholis ipso ve] auctore vel adiutore egregie et saluberrime instituta perdurabant. Ita lapsis tacite an­nis adpropinquavit tempus, quo iam anno 1822 professus iubilaeus, quinquagesimum

Next

/
Oldalképek
Tartalom