Scriptores Ordinis S. Benedicti qui 1750-1880
VIL Verschiedene Predigten auf Sonn- und Festtage nebst einem Vorschlage das Predigtamt zu erleichtern und einem Entwürfe einer vollständigen Christenlehre für das Landvolk, (i. e. Orationes sacrae additis praeceptis concionandi et brevibus exhortationum pro rusticis descriptionibus.) Augsburg, 1776. 4 0. Altera editio 1777. 498 p. VIII. P. Zacharias Laselve sämmtliche Predigten auf alle Sonn- und Festtage, wie auch für den Advent und die Fasten, (i. e. P. Zach. Laselve orationes sacrae Germanico idiomate redditae.) Uebersetzt, abgeändert, nach dem heutigen Geschmack eingerichtet. II tomi. Augsburg, 1778. 8°. Tom. i. 414 p., torn. II. 432 p. IX. Poetische Bittschrift an der Kaiserinn Königinn Majestät um all ergnädigste Ertheilung einer jährlichen Pension für seine Mutter Elisabeth etc. (i. e. Libellus supplex poeticus ad augustissimam imperatricem Mariam Theresiam pro obtinenda matri pensione annua.) Gedruckt mit Schulz'schen Schriften. 1756. 8°. 4 p. X. Toleranz-Bibel oder Hausbuch für die drei christlichen Religionen ohne Unterschied, in der Volkssprache geschrieben, (i. e. Biblia pro tribus christianis religionibus communiter usurpanda et sermone vulgari scripta.) Praeterea manuscriptam reliquit hanc orationem: Eine vollständig ausgearbeitete Kanzelrede über das neue deutsche Schulwesen, (i. e. Oratio de noviter constituta re scholastica.) 1780. Gretsch Aclri anus (Scotensis), in aula Scotorum Vindobonae natus die 11. Oct. 1753 minimus natu inter suos erat fratres, quorum quatuor sacerdotalem ordinem idque très in monasterio B. M. V. ad Scotos amplectebantur. Adrianus mox adulescens septemdecim annorum, cum excultus esset a P. Iesuitis, monasterium ingressus die i3. Nov. 1770, cum vota sollemni ritu die 12. Mart. 1772 nuncupasset, tanta egregii ingenii et indefessaeindustriae edidit specimina, ut paulo post sacerdotis die 29.Sept. 1 77Óetiamtheologi summám dignitatem nancisceretur et doctoris laurea ingenti cum applausu decoraretur posteaque bis facultatis theologicae in univ. Vindob. decanus eligeretur. Verum in vano titulo minime adquiescendum putavit vir strenuissimus, sed qualis nominabatur et erat, talem oratione etiam et opere efficacissime se comprobavit. Admotus quippe curae animarum in parochia monasterii 1786— 1800 Terventissimum verbi divini praeconem egit. Neque publice tantum doctrinae christianae veritatem contra rebelles eorum temporum spiritus novi cuiusdam Demosthenis et divi Chrysostomi voce et vi defendit, sed in domestico etiam, quale tum erat, disciplinarum theologicarum instituto sacrorum dogmatum et veteris foederis professor auditores saluberrime instruxit. Eiusmodi vita opere, scripto, et viva voce insignis, ut ingentem viro famam et auctoritatem comparaverat, ita dignum quoque ostenderat, qui 1804 prior et mox parochus ecclesiae monasterii, ad gubernacula interiora asceterii proveheretur. Flic in Deum pietate, in suos humanitate et modestia factum est, ut post obitum 1807 Bennonis abbatis essent, qui in eum oculos et animos converterent. Postea vero parochiam in suburbio Vindobonensi, Gumpendorf dicto, 1807 elegit, quam per viginti propemodum continuos annos uno et aequabili praestantiae tenore administravit. Documento esse possunt, quae in aede sacra digne decoranda, quae in re et cura egenorum, quae in schola parochiali, aliisque publicis et privatis scholis ipso ve] auctore vel adiutore egregie et saluberrime instituta perdurabant. Ita lapsis tacite annis adpropinquavit tempus, quo iam anno 1822 professus iubilaeus, quinquagesimum