Scriptores Ordinis S. Benedicti qui 1750-1880
ac laboris opus hoc anno typjs impressum fuit: De périclitante hodierno ecclesiae statu, praesertim in Gallia, in quo hierarchiae Germaniae ob oculos posuit praeclarum omnium fere hodiernae Galliae episcoporum exemplum, qui exsilium, direptionem bonorum ipsamque mortem perpeti maluerunt, quam communionem inire cum schismaticis. Denique terror belli, a Gallis Austriacis indicti, adeo animos concussit, ut ipsum regimen anterioris Austriae Friburg-o Constantiam aufugerit, et Blasiani res pretiosas in Helvetiam transmiserint. Quod cum extremum malum praesul, tot casibus adversis infestatus, imminere cerneret, ita contristari coepit, ut animi et corporis vires simul in eo frangi et deficere viderentur. Istis casibus infestis quandoque interveniebant, quae abbati laetitiam adferebant et dignitatem. Imperator Carolus VI. abbati Francisco II. et eius successoribus titulum archicapellani haereditarii in anteriori Austria contulit, quod quidem honorificum munus obeundi ipsi et successoribus defuit occasio, donec Maria Antonia imperatoris Francisci I. et Mariae Theresiae reginae filia natu minima, Galliarum regis Delphino desponsata, anno 1770 per Friburgum Brisgovtae in Galliam tenderet, ab ordinibus Brisgoviae ibidem magna pompa excepta: cui in domo comitis de Kageneck princeps Martinus ut archicapellanus sacra celebravit, ad mensam publicam benedictionem dixit, illique adsedit cum multis primae nobilitatis et dignitatis convivis, abbatum vero solus. Cumque ad prosequendum iter iam currum ascendere vellet regia sponsa, ab eodem sacerdotalem benedictionem pie et reverenter expetiit. Secunda vice idem archicapellani munus anno 1777 itidem Friburgi obiit in basilica insigni sacra celebrans coram imperatore Iosepho II., qui e Gallia redux principem Martinum ad adloquium in hospitio publico admissum benigne excepit. Pium et gratum animum in augustam domum Habsburgicam, congregationi San-Blasianae omni tempore propitiam, publico testimonio confirmaturus, ab impératrice Maria Theresia veniam impetravit et potestatem, familiae Habsburgicae principum et agnatorum utriusque sexus reliquias et ossa, quae in ecclesia cathedrali Basileensi et in ecclesia monasterii Königsfeldensi in Helvetia deposita, et iam diu inhonorata erant, ex istis acatholicis ecclesiis in novum catholicum s. Blasii templum transferendi. Quae translatio lugubri, sollemni tamen pompa fiebat, et abbas Martinus pretiosas exuvias deposuit in sacello subterraneo s. Leopoldi, quod pro iis recipiendis in templo s. Blasii exstrui curaverat. Concione habita pro istis defunctis sollemne missae sacrificium Deo litavit, eo maiori pietatis fervore, ac iam dudum in locis, ubi eorum corpora recondita erant, nullae hunt pro defunctis in Christo preces. Quo pietatis obsequium maioribus suis exhibitum, quam gratum et acceptum toti domui Habsburgicae fuerit, non modo augusta Maria Theresia, sed et elector palatinus et princeps OettingenWallerstein litteris humanissimis testatum fecere*). Maiorem adhuc laetitiam abbati *) Sequuntur nomina principum et principum feminarum domus Habsburgicae, quorum ossa et cineres ab abbate Martino ad s. Blasium translata, nunc in ecclesia monasterii ad s. Pallium in Carinthia deposita quiescunt:
