Scriptores Ordinis S. Benedicti qui 1750-1880

et omissa exercitia regularia. Accessit annonae Caritas ab hominum memoria inaudita, ut anno 1771 et 1772 nuntii tristes de vita periclitantibus ob victus penuriam adferrentur. Vindemiae quoque per plures annos tarn exiguus erat proventus, ut ad proprium usum vina caro pretio emendi dira exsurgeret nécessitas. A foris acerbi riuntii de domibus, quae ad s. Blasium spectabant, incendio consumptis, agris et vineis grandine devastatis, lue in gregibus pecorum grassante animum abbatis afflixerunt. Steinae intra, et Albae extra rauros s. Blasii defluentis inundatio anno 1778 praeter ingens detrimentum pratis, lignis et viis publicis importatum, pontem e lapidibus quadris Albae impositum, qui decern mille florenis steterat, funditus evertit. Post fulmen, quo secunda vice anno 1775 die 6. Iun. de mane in aedes portae maioris inlapsum fuit, consumens tectum ampli aedificii recens erecti, exterritus ad expositos patres inter alia scripsit: „Misericordiae Domini, quia non sumus consumpti". Eiusmodi mala a Deo per vires naturae immissa, licet gravissima, mitius plerumque perferuntur, quam nequitia hominum intentata et inflicta, ac quorum plurima optimum praesulem percellebant. Sic ipsi acerbum dolorem effecit ab aula caesarea aliorumque principum exorsa, sub specioso reformationis titulo occultata persecutio ecclesiae. Postulabantur conscriptiones redituum et proventuum a coenobiis mendicantium, parochiarum rectoribus, et piarum sodalitatum administratoribus ; et cum clerus ab episcopis prohibitus tradere recusaret, renitentibus mulctae erant inrogatae cum comminatione exactionis per milites. Tolerancia fuisset temporalis haec iactura, I nisi etiam immunitás ecclesiastica eo usque a catholicis prmcipibus sancte observata, variis dirisque modis lacessita et restricta esset. Praeterea dominiorum passim violata iura, abrogata antiquissima privilégia, concordata inter principes et ordines provinciarum quondam inita et nunc perfricta et nihili aestimata Martino immensos pro sui et anterioris Austria coenobiorum conservatione conciverunt labores et curas. Subditi dominiorum imperia respuere, vectigalia, tributa et quaecumque praestare soliti erant, abnuere, et quidquid lubebat, : attentare ausi sunt. Accessit ad malorum cumulum detestabilis periidia supra memorati Marcelli Graenicher et ingrati clerici, qui, quamvis titulum mensae a s. Blasio acceperit, s. Blasii subditos concitare adgressus est, ut, abiecto iug'O Blasiano, ad libertatem Austriacam adspirarent, sed cum insulsis, frivolis et calumniosis querelis a supremo imperii aulici senatu cum indignatione reiectus est. Quid mirum, si tot et tantis oppressus calamitatibus abbas publice professus est: „Nil lubentius faceremus, quam officio, in quo quotidie novis obruimur malis, sponte cedere". Piget hie addere, optimum patrem praeter hostes externos inter filios quoque, quos paterno semper amore complexus est, adversarium fuisse expertum, qui, nescio qua capitis vertigine laborans, cum de violatis capituli Blasiani iuribus somniaret, a nemine rogatus aut impulsus, eorum defensorem agere volens, gravamina occulte ad nuntium apostolicum D. Buffalini Iconii episcopum Lucernae commorantem detulit, qui sapientissimus praesul iurium abbatis optime gnarus inquietum ab insano propoI sito litteris die 8. Maii 1775 ad eum datis 17*