Scriptores Ordinis S. Benedicti qui 1750-1880

(ddo. Venetiis die 3i. Maii 1800) fuit nominatus et consecratus archiepiscopus titulo: Eczmiadzini in part, infidel. Anno 1802 fuit electus abbas generalis congr. Mechitharisticae Tergestinae. Opportuno sane tempore vocaverat Providentia divina hunc praelatum ad hoc arduum munus, ut tanquam patrónus ac praesidium sustineret tuereturque cong'regationem in aerumnarum diebus, qui mox toti familiae Mechitharisticae Tergesti imminebant. Galli iam ab anno i8o5 in terram urbemque irruerant; pro Mechitharistis crescebant in dies futurae calamitatis pericula. Illustrissimus dominus Adeodatus uti pater pastorque bonus suo exemplo efficacique sermone spem anxiis mentibus viresque addidit, ne sui in vocationis suae stabilitate vacillarent, sed potius meliora tempóra a divina Providentia sperantes ac petentes, animo fidenti essent. Annis quin que in huiusmodi anxietate transactis, cum dies infausti cominus impenderent, nullaque incolumitatis spes pro congregationeTergesti remaneret, coactus est illustrissimus dominus Adeodatus alibi pro suis familiaribus asylum quaerere. Igitur initio anni 18

10 suos Tergesti Deo, Deiparaeque Virgini patronae congregationis commendans, ipse cum suo secretario iter ingressus est. Ast postquam spem fausti successus ubique extenuari et evanescere vidit, ultima experiri tentavit. Continuans iter suum, primis diebus mensis Octobris eiusdem anni in Austriae metropolim, Viennam pervenit. Ibidem, Deo eius conamina coronante, optatum impetravit: pientissimi scilicet Caesaris et Regis Francisci I. gratioso concessu Capucinorum monasterium cum ecclesia in suburbio acquisivit. Mox secuti sunt eum sex presbyteri congregationis Tergesti exules. Anno subsequenti (1811) initio mensis Februarii, omnes simul iubilantes et laudes ad Deum in excelsis attollentes ingressum suum in novam possessionem celebrarunt. Mechitharistae Vindobonenses in gratiarum actionem pro tantis laboribus, tantisque beneficiis illustrissimi sui abbatis, tanquam secundi fundatoris, filiali pietate memóriám eius venerari nunquam omittunt. Ipse autem illustrissimus praesul ut zelo amoreque paterno suam familiam amplectebatur, ita pro eiusdem maiori progressu in literarum disciplina semper sollicitus erat. Fuit ipse multum versatus in linguis Latina et Italica, maxime vero in philosophia et theologia (praecipue Thomistica). Conabatur verbo et scriptis, ut religiosi sui in his studiis singulariter excellerent. Iam senex octogenarius non cessabat in domesticis praelectionibus quotidianis theologiam dogmaticam et moralem suis clericis in lingua Armeniaca tradere. Meritis plenus, octoginta annos natus, Viennae in monasterio suo die 18. Apr. 1825 vita defunctus est. Scripsit et ex Lat. in Palaeoarmenum sermonem transtulit: I. {\n,/„;!„

r„!

r„[Jf„'r, j|. i. e. (Cum aliquibus sociis suis, cum adhuc Venetiis degeret) ex Lat. in Palaeoarmenum vertit aliquot tractatus ex C. Renati Rilluart ord. Praed. Cursu theologiae universalis iuxta mentem . . . D. Thomae. Scilicet Tractatus a) de Deo uno et trino ; b) de incarnatione; c) de gratia, et d.) de angelis. — Ex hac versioné tantum tractatus a) de Deo uno et trino, et b) de angelis, in 2 vol. typis mandati sunt. Tergesti, typis Mechith. 1788. NB. Reliqui tractatus supra nominati, quos illustrissimus Dominus Adeodatus in Arm. vertit, uti codices manuscripti cum ceteris codicibus