Scriptores Ordinis S. Benedicti qui 1750-1880

clesiastico; itemque de Liturgia Alcmannica. Utrumque opus ad sua et eruditorum vota exacte perficiendi causa, magnam Germaniae, Italiae et Galliae partem peragravit, sumtus ad ea itinera libenter subministrante abbate Meinrado, qui eum potissimum in íinem typographiam inter aedes conventus San-Blasiani induxit, ut religiosis suis ad scribendos libros animum facérét. Ad praelatos Germaniae litteras commendatitias ab eminentissimo cardinale de Rodt ordinario suo detulit, qui antea P. Martinum honoriíico titulo theologi aulici ornaverat. Ad invisendam vero Italiam ab illustrissimo comité losepho de Garampi, secretiorum archivorum Romae praefecto, postea nuntio apostolico Viennae et r. e. cardinal! fuit inductus, cui Iter suum Italicum inscripsit. Cum eruditis Benedictinis congreg'ationis s. Mauri in Gallia diu iam antea commercium litterarum habuit, atque e Gallia redux abbas etiam continuavit. Sic factum, ut potentum suffragiis eruditorumque mutuis auxiliis munito bibliothecae et archiva ubique paterent, eruditi vero, a quibus in publicas societates litterarias amice introductus fuit, eiusdem amicitiam et studiorum societatem sibi expeterent. Monachii et Roboreti academiae litterariae sodalis adlectus fuit, quemgradum honoris posthaec plures aliae in Germania et Italia academiae non quaerenti ultro detulerunt. Tot in bibliothecis et archivis publicis et privatis non modo plurima, quae ad usum esse poterant, excerpsit ac descripsit, sed et integros codices mutuo aut dono accepit, aliaque ratione acceptos domum retulit anno 1762, atque in ordinem redigere paravit, laetus et locuples thesauris litterariis undequaque corrasis. Bibliothecae curam, quam diu absens, alteri interim reliquerat, iterum adsumsit, nihilque minus optabat, quam ad honoriíica officia, quae ab aliis saepe avide expetuntur, promoveri. Quo vero commotione aliqua corporis sanitati consuler£

posset, cura animarum in Menzenschwand, quam e monasterio sustineret excurrendo, illi commissa fuit, peroptanti, ut omnibus vitae suae annis studiis litterarum vacare, et quae animo conceperat, litteraria opera, prelo committere posset, sed aliter superis visum est. Post obitum quippe abbatis et principis Meinradi, qui die 12. Oct. 1764 obtigerat, die i5. eiusdem Octobris P. Martinas per vota eminenter maiora confratrum suorum abbas et princeps electus, die 11. Nov. autem per cardinalem de Rodt abbatialem benedictionem accepit. Sequentis Decembris die 3. in atrio arcis in Bonndorf subditi dynastiarum Bonndorf, Blusneggen, Gatterburg- unacum monte Beroviensi homagium et iuramentum fidelitatis, et die 6. Dec. moniales o. s. B. Beroviae in sua ecclesia neo-electo abbati homagium et obedientiae professionem praestiterunt. Investituram autem in regalia in supra dictis dynastiis anno 176Ó per delegatum imperatoris Iosephi II. obtinuit. Stupebant extranei de electione Martini, expertis hucusque et imperiti rerum temporalium administrationis, quam vero cum stupore omnium felicissime gessit, et fere supra spem. Abbas primam curam posuit in restituenda avita disciplina monastica San-Blasiana et condendis novis constitutionibus monastico-religiosis, quibus pietati et profectui morali singulorum, pacis tranquillitati et saluti totius congregationis consuleret.