Zala vármegye története. Oklevéltár 2. 1364-1498 (Budapest, 1890.)

Emericus filii Donch, Georgius filius Andree et Nicolaus filius Pauli in una; necnon Cosmas et Johannes filii Myke, Nicolaus et Michael filii Emerici in alia seu secunda; item Georgius Dominicus Nicolaus Laurencius Paulus et Emericus filii Bank, ac Marcus filius Lucasii in tercia consanguineitatis fore dignoscantur; ideo in prescripta possessione eorum Debrethe vocata talem inter se et ipsorum posteritates perpetuo duraturam fecissent divisionem, quod eandem cum omnibus suis utilitatibus et pertinentciis quibuslibet, qualicunque nomine vocitatis, ad eandem possessionem ipsorum spectantibus et pertinentibus, in superficieque eiusdem existentibus, in tre3 partes et porciones coequales divisissent, cuius recta tercia pars ultra rivulum Kukenyespataka appellatutn ab occidente habita, videlicet a parte aquilonis existens et adiacens, prelibatis Damiano Michaeli Lucasio Andree et Mathyus provenisset, alie vero due partes ipsius possessionis Debrethe nuncupate, sciiicet una pars in eadem linea seu contrata iuxta porcionem dictorum Damiani et fratrum suorum a meridie, et alia seu porció ex alia parte predicti rivuli ab oriente existentes et adiacentes, Cosme Johanni Nicolao et Michaeli, Georgio Dominico Nicolao Laurencio Paulo et Emerico filiis Bank, ac Marko filio Lucasii supradictis cessissent et provenissent perpetuo et irrevocabiliter possidere tenere pariter et habere in filios filiorum et heredum per heredes; porcionem autem prescriptorum Damiani et fratrum suorum seu terciam partém dicte possessionis Debrethe nominate ab illis predictis duabus partibus eiusdem his signis metalibus distingi et separari affirmarunt: quod primo et principaliter inciperetur in predicto rivulo Kukenyespataka vocato, et de eodem exeundo ad occidentem ad quandam arborem vulgo wenyzfa dictam eundem rivulum habitam, abhinc parvum declinando ad meridiem, perveniret ad quandam magnam viam, ipsamque viam saliendo ad occidentem, procederet ad arborem piri, deinde directe tranBit ad silvam super locum vinee Beduchzeley dicte, abinde in vertice montis flecteretur ad aquilonem, ad spácium longitudinis unius iugeris térre ar.tbilis, deinde in quadam sémita divertendo iterum ad occidentem inter duas vineas