Zala vármegye története. Oklevéltár 1. 1024-1363 (Budapest, 1886.)

nonicum duxirrms transmittendum, qui ad nos reversus talibus metis eandem separari et circumdari recitavit: quod prima meta incipit iuxta lacum Feyrrakathya vocatum, super tribus novis metis terreis subtus arborem iliceam positis, quarum una ad orientem possessionem predictorum nobilium de Reznuk Feniesfeuldu vocatam, altéra a meridie possessionem eiusdem magistri Nicolai Mendscenth vocatam, tercia ab occidente prescriptam terram eiusdem magistri Nicolai Ladafeuldu nominatam separant et distingunt; deinde inter possessiones Fenyesfeuldu et Ladafeuldu prescriptas directe currit versus aquilonem, pervenit ad duas arbores, quarum una est ilex et altéra populus vulgo nyar vocata, cum metis novis terreis circumfusis; et abbinc ad unam arborem iliceam subtus quam ab utraque parte sunt due mete terree de novo posite, adhuc ad aquilonem currit ad magnam viam ubi sunt due mete; sálit ipsam viam, currit ad unam vallem ad duas metas terreas, in quarum medio sunt tres arbores ilicee; unde ad aquilonem in eadem valle pervenit ad unam arborem iliceam, iuxta quam ab utraque parte sunt due mete terree, per quas metas possessio Fenyesfeuldu ad orientem, terra vero Ladafeuldu ad occidentem separantur; adhuc tendit ad occidentem similiter inter easdem terras Ladafeuldu et Fenyesfeuldu, vádit ad aquam Kebelevyzi vocatam ad unam arborem iliceam magnam stantem inter duas metas terreas. ubi terra magistri Nicolai scilicet terra Ladafeuldu ad meridiem terra Feniesfeuldu ad aquilonem separantur, intrat ipsam aquam et iungitur térre Barachahaza, in qua aqua girat versus orientem et currit longe in eadem, per quam aquam terra Feniesfeuldu ad meridiem separatur terra Barachahaza ad aquilonem, de eadem aqua exit versus aquilonem ad unam arborem tilie prope unum monticulum ad occidentem stantem, de qua similiter it ad aquilonem ad duas metas terreas, in quarum medio sunt due arbores ilicee; longe eundo sálit viam grammosam ad unam arborem iliceam de una radice ad duos ramos progressam, subtus quam sunt due mete teree ; et abhinc vádit ad aquilonem in silva ad terram lutosam seu paludem, ubi sunt due mete terree ; unde similiter ad aquilonem currit ad unam arborem iliceam, de una radice egres-