Schmidt Sándor szerk.: Természetrajzi Füzetek 12/1-4. (Budapest, 1889)

1. szám

demissioribus flore mediocri prasditus est. Varietas saxigenus in monte Cenk (

Kapellenberg) et aliorsum Coronas, ad Predial, Zernyest, in valle' Klopotivœnsi (riu mare) etc. provenit. Flores atropurpurei. A D. australi Pane. squamis levissimis, haud asperis, — a descriptione autoris (var. saxigeni), ob descriptionem haud accuratam, squamis interioribus calycem cingentibus haud per-late, sed inediocriter dilatatis differt, — exterioribus i. e. phyllis inflorescentia' potius oblongis vel anguste ellipticis et squamis calycem non omnibus, sed non nisi phyllis adajquantibus, interioribus autem cum arista calyce duplo brevioribus. D. Carthusianorurn o) minor WILLIAMS 1. c. p. 2. et Ohabensis SIMK. exemplaria parva huius var. saxigeni et in monte Cenk Corona; quoque inveniuntur ( D. Garth, humilis rupicolus sttUriflorus SCHUB. Phytogr. 127.). c) (550, 551.) D. Garthus. var. australis Perne, in Kern, sched. ad 11. exs. austrohung. nr. 537 (1882). [Synon. I). pubcrulus SIMK. ibid. non alior., Ï). Mariscnsis ej. (

Marusialis vel Marusiensis í) Természetrajzi tűz. IX. (1885) p. 37.), D. Carth. b) atrosanguineus SCHUB, Phytogr. p. 127 (1877), J). vaginatus und D. ricinus SCHUR. 1. c. 128—29]. Squamis calycinis atque calyce asperis in berbario SCHURÜ rarus. D. atrorubens SCHUR. herb, ex Árpás et D. Garthusianorum SCHUR e) parviflorus SCHUR (non Boiss. Diagn. ser. I. 1. p. 22.) floribus inevolutis « minimis », petalis calyce triplo brevioribus hue pertinet, squamis calycinis non valde asperis. Sat frequens ab oppido Elesd, ubi in pratis planiciei abundat, usque ad Derestye Transsilvaniie, Bükkszád et comitatum Aradensem : Brátka in comitatu Biharensi, Szénafüvek Claudiopoli, inter vineas Tordœ, BánffyHunyad, Nagy-Enyed, Nyírmező, in monte Székelykő ad Toroczkó (D. Garthusianorum var. Dacicus BORB. 1878 exsicc), in subalpinis ad Déva f Barth!

), in herbidis silvarum inter Nagy-Baczon et Bükkszád, ad pagum posteriorem in pratis. Asperies saepe non nisi in apiee squamarum, in arista et in dentibus calycis remanet et denique hac quoque evanescente in varietatem saxigenam SCHUR transit. D. Carthusianorum var. australis a D. Pontederae KERN, floribus maioribus, calyce maiore, phyllis involucri exterioribus haud dilatatis, magis et abruptim aristatis, — a I). Banatico HEUFF. ( D. Garthusianorum var. reßexus NEILR., var latifolius GRIS, et SCHENK pro parte) squamis haud rigidis, haud sensim angustatis alienus. D. Garthusianorum var. australis Pane, cum D. gigauteiformi BORB. Akad. Közi. XII. (1875) p. 83. (D. sahuletorum HEUFF. Oesterr. Botan. Zeitschr. VIII. (1858) p. 26., non WILLK. Icon. p. 10 (1852) confundi nequit. Hase species psammophila, quam e Transsilvania nondum vidi, a P). australi Pane, et var. saxigeno SCHUR involucri foliolis exterioribus more D. capitati Természetrajzi Füzetek. XII. köt4