Schmidt Sándor szerk.: Természetrajzi Füzetek 12/1-4. (Budapest, 1889)

1. szám

bâtas * (non BESS.) nominator, et cum I), compacli typo ad Űj-Bodna, Korongyis, Árpás et in graminosis alpium Báreng crescit. 4. §. Carthasiani Boiss. 1. c. p. 481. 14. (549.) Garthusianorum L. var. roridus SCHUR Enum. p. 92. = D. atrorubens All. cum exemplaribus ab illustr. KERNER in Flora excicc. Austro-hungarica nr. 535 editis, pnecipue quod squainas inflorescentia

1 membrana alba undulataque cinctas attinet, omnino conveniens. Exemplar SCHURII glaucescit, haud conspicue «roridum», petalis calycem dimidium icquantibus. D. atrorubens All. (D. Gartkusianorum a) roridus SCHURJ in Transsilvania non rarus. Legi in valle Klopotivamsi infra alpes Betyezát, in monte Székelykő, ad Nyírmezö, Hegyhasadek Tordaënse, vidi e ditione Cibinii, — habitu altiore et inflorescentia interdum fastigiatâ, vaginis supremis nonnullis in limbum ampliatis. 15. D. Garthusianorum L. typicus, qualis in KERN. 1. e. nr. 536. editur, in Transsilvania sponte non crescit, sed aberrationes fere in omnibus locis diversse proveniunt. var. a) subfastigiatus SCHUR Enum. p. 92. sen maior praticoliis SCHUR, in Verh. des naturforsch. Vereines in Brünn XV. (1877) p. 127 (var. latiI alius GRIS, et SCHENK 1. c. nr. 57., excl. loc. Banat. non WILLD.) varietatem sistit altissimam atque latifoliam, inflorescentia, ob habitum robustum, sa>pius plus minus toluta, fastigiatâ, petalis haud «maioribus», sed calycem dimidium œquantibus, squamis calyce dimidio longioribus. Iniiorescentia etiam capitata, plus minus laxa aut compacta apparet. Crescit in pratis ad Bodna (D. atrorubens Porc. Enum. pl. phan. distr. qu. Naszód, p. 9, non ALL.) Corona, in comitatu Marmarosiensi etc. et a D. atrorubcntis All. typo habitu altissimo, foliis latioribus, squamis calycinis angustioribus, angusto obovatis, iirmioribus atro-fuscis glaucescontibusque, sed abruptim aristatis, haud bicoloribus, margine enim haud membrana alba cinctis, — a D. Garthusiaiwrunt pra-terea eapitulo multilloro. lamina petalorum minore, squamis haud scariosis, non opacis, sed nitentibus re cedit. var. b.) D. Garthusianorum var. saxujcnus SCHUR Enum p. 93. (D. rupicolus SCHUR herb. Transs., non D. rupicola Biv.) seu D. Mariscnsis h) laevigatas SIMK. Erdély edényes flórájának etc. p. 118 (1887) a var. subjastigiata non recedit, nisi habitu humili et inflorescentia non fastigiatâ. Habitu saepius 1). tcnuifolium SCHUR Oesterr. Botan. Zeitschr. 1858. p. 22. refert, sed ab eo et a D. Garthusianorum floribus duplo minoribus et foliis paulo latioribus diversus. — 1). tenuifolius et var. saxigcnus sine dubio ex eodem typo originem duxerunt : prior in alpibus grandiflorus, posterior in Etiam ap. WILLIAMS 1. c. m. 60. p. :•! laudatio, cum var. peduneulato SCHUB.