Schmidt Sándor szerk.: Természetrajzi Füzetek 12/1-4. (Budapest, 1889)

1. szám

tibus, non glandulosis, caïyce angustiore saepius purpureo, aristis quam squamaè (quse glandulosa

1 sunt in D. eorymbùso) conspicue longioribus (squamas haud fere aut omnino adasquantibus), squamis minoribus, haud glandulosis, non obovatis, sensim neque abruptim aristatis etc. différant. — Prseterea caules D. Armeriastri raro «plures», squama

3 haud «binœ», sed quaternse, petala acute (non obtuse, ut- ait Sibthorpius) dentata, intense purpurea, haud rosea. J). Armcriastrum a D. Armeria habitu superne valde dichotomo ramoso, saepius divarieato, calycis dentibus longius aristatis, petalis duplo triploque maioribus, intense purpureis, late obovato-cuneatis, subtus flavescentibus differt. «D. Armeriastrum IVolfn. pl. Dalm. exs.» in Boiss. 1. c I. p. 508 lapsus calami pro *Banatu» ! - Herba Ehrenbergii propo Tergestum lecta? magis ad D. Armeriastrum, quam ad J). Arnieriam spectat. Specimen unicum ibidem lectum albiflorum, est. 11. (561.) D. COllinUë W. Kit. versus Bilak prope Borbánd. h) D. glabriusculiis (Kit. pro var. I), asperi, in Addit. 224), BORB. Akad. Közi. torn. XIII. p. 205 etc. «glabricie ad I), trifasciculatum accédons, sed reliquis notis (inflorescentia !) distinctus (Kit. 1. c.)». Hue. pertinet I). collinus a) subpanicutatus et I). Courtoisii SCHUR no. 501 a) 1. c. p. 90. — Specimen SCIIURÜ giganteum cultum, squamarum appendice maiore atque foliacea, qualis etiam in exemplaribus D. (jlabriuseuli Temesiensibus atque Transsilvanicis invenitur. 1). glabnusculus ( Kit.) in Hungária austro-orientali et orientali haud perrarus esse videtur : in comitatu Temesionsi, inter Szöllös et Bontó propo Magno-Yaradinum, Claudiopoli ad viam ferream et in montibus, ad MagyarBagó, M.-Nemegye (D. collinus Pore, exsicc. !), in silvaticis ad Nagy-Enyed ; — inter D. collinam et D. trifasciculatum medium tenet, priori tarnen alïinior. 12. (559—500.) D. trifascieulatws Kit. admontium pedes prope Árpás. Hue J). Trqnssilvanicus SCHUR sert. 408 et ./.). heptaneurus GRIS, et SCHENK. * Iter Hung. no. 02. — Capitulum terminale interdum apostasi ramorum iniimorum duorum «biternato-fastigiatum» evadit. (546). 1). barbatus L. — a) mrißorus SCHUR nullam sistit varietatem. sed individuum typi paueiflorum, floribus 2—3-nÍs aggregatis et probabilius in horto enatum est. 13. (547—48.). I). sitbbarbatus SCHUR — D. compactas W. Kit. inflorescentia monstruose subfastigiata vel omnino fastigiata. In herbario autoris etiam D. subcompactus, in illo GRISEBACHII autem D. pseudobarWILLIAMS 1. c. p. 2. mind a hármat külön hagyja.