Marta, Liviu - Gindele, Robert: Tezaure dacice din Transcarpatia (Satu Mare, 2014)
Lista documentelor - 96
praeesse vimq<ue> inferre nititur. Dec<re>tus esse deberet, / aliis consulere ambiens Iesuita, quod privilegiatus contra pri/vilegiatum non utatur privilegio. Ergo, si huius sacri n<ost>ri ordinis / et Dioecesis gremium, et coadministrationem ingredi ambit, / nobis iuramentum fidelitatis, silentii, subordinationis et officii, / quod toto orbe receptum est et hoc praestito citra laesionem conscientiae / n<ost>rae S<ancti> Petri praecepto Regem honorificamus et ideo Regia bene/placita homagiale alacrit<a>te, quod fieri potest praevenire / studemus libera benevolentia generalis causarum audito/ris officium gerere posset, ita tamen, ut, quia eius necessit<a>tem / nec nos, nec Eccl<e>sia n<ost>ra habet, sine iniuria tertii n<ost>rorumq<ue> / Ep<isco>palium proventuum et habitationis prohibita usurpatione / de sua sibi provideat mensa, habitatione et vestimentorum / famulorum quacunq<ue> necessitate. Amplius est, quod, qui instituto Christi et ordine Hierarchiáé Eccle/siasticae omnibus religiosorum ordinibus superior est status / Eccl<e>siasticus et Ep<isco>palis, cui ipsius Iesuitae Theologi P<ater> Generalis / cedere obligatur huic. Iesuita Theologus praee<ss>e a<m>biaat <sic!>, conse/quenter statum sui ordinis egrediatur. Ergo, si Eccl<esias>tica / dignit<a>te et officio ipsi primario Eccl<esias>tico statui praee<sse> ambit, / aut iuret secundum leges, consuetudinem et sacros canones, / aut intra limites minimi et fere novissimi status et intra clau//suram sui sacri ordinis revertatur op<p>or<t>et. Quod si ambitus Iesuitae spectetur, quo ipsis Ep<isco>pis recusato officii / iuramento legem dare affectat, scandali et abominationis plena / est praesumptio. Status enim Ep<isco>palis instituto <Chris>ti est status / perfectus. Status Religiosus natura sua praecise ad perfectio/nem rendit. Ergo hi status habent disparem vocationis gratiam. / Quomodo Iesuita Theologus a saeculari potestate eblandiri in con/scientiam inducit, / quae non/nisi Divina prudentia dispensant<ur> / et Eccl<esias>tica potestate conferuntur? Plusne praetenso suo studio / Theologico et frugalibus viribus tribuit quam illi promisso usq<ue> / ad consum<m>ationem saeculi magistro, qui rudes Apostolos sapientia / replevit et eorum successoribus Ep<isco>pis promisse assistit? His Ep<isco>pis e promissione debetur et ab his limitato reservatoq<ue> iure / Presbyteris subordinatis com<m>unicatur omnis potestas. An ma/triciae pertinaciae, aut humanae fragilit<a>tis errori non subest / Iesuita, ut alter homo? Quid ergo infallibilitas, aut doctrinae / praesum<m>it in eum, a quo, quod docet accipere debeat. Non Iesuitis, sed Ep<isco>pis in Hungária competit cognoscere et iudicare quos/vis in genere morum contra Sacros Canones et fidem emergen/tes errores. Instituto <Chris>ti et Eccl<e>siae traditioneEp<isco> porum Ep<isco>pus est sum<m>us Iesus / <Chris>ti Vicarius, Ep<isco>pus Romanus, quod Iesuita admittere debet, / nisi in primum Schismatis errorem impingere velit. Ergo / Iesuita nobis legem dare, aut nobis imparare non potest idq<ue> / etiam principio allegato Regis Hungáriáé Uladislai, quo ratio / status nonnisi Praepositos et Subiectos recipit in exodio dictu<m> est. / Ep<iscopa>tum e<ss>e Regale Sacerdotium, Ep<isco>pum esse ovilis, Pastorem Spon/sum et Capu<t> Suae Eccl<e>siae, ac in sua Dioecesi 245
