Marta, Liviu - Gindele, Robert: Tezaure dacice din Transcarpatia (Satu Mare, 2014)
Lista documentelor - 96
n<ost>rum Ep<isco>pum Viennam Austriae ab Ep<isco>pali evocavit residentia, / quo abituriens omnia sua fidelitati Jesuitae Theologi mandavit. Per Iesuitam medio Eccl<e>siae illo tempore provisos ad complura f<lorenorum> / milia assurgentes Ep<isco> pales proventus incompetenter dispensatos / fuisse popularis fama quaerulabatur. Quia ergo mandati accepta/tio species nominatim contractus et mandatarium mandanti, / prout et pe<r>ceptio percipientem ei, cuius iure percipit<ur> realiter et / aperto iure ad rationandum obligat, noster praedecessor Ep<isco>pus / a Iesuita ratiocinia petiisse, haec vero dare Iesuitam recusasse / et ad suos cum publico scandalo recesisse ferebat<ur>neq<ue> ille amplius / vivente n<ost>ro praedecessore Ep<isco>po reversus, neq<ue> ad latus Ep<isco>pi admissus / est Iesuita. Sede vacante Nos nullo nostro ambitu, nullis n<ost>ris meritis, sed gra<ti>a / et misericordia D<omi>ni adhuc extra S< aeros > Ordines constituti in Ep<isco>patu<m> electi / legitimamq<ue> electionem Principe Terrae probante ad Ep<isco>patum vocati / instituto Graeci Ritus exigente noviciatum S<ancti> Ordinis S<ancti> Basilii in/gressi libero nostro arbitrio et beneplacito assumptum Iesuitam con/creditis chartis albis Viennam mandavimus, ut ea, quae ad nostra<m> / Ep<isco>palem consecrationem aliaq<ue> negotia gerenda requirebantur, / fideliter procuret. Iesuita limites mandati n<ost>ri egrediens, ac in / suam magis quam fidelit<a>ti suae mandatam rem n>ost>ram inconsulte / intentus fuit. Cum enim finito noviciatu in Ep<isco>pum consecratis / Viennam venientibus nobis / successive Theologi solutio delata, per / nos vero recusata ac hoc facto patratus per Isuitam mandati / excessus consequenter illud etiam compertum fuisset, quod Iesuita / fixi pro Theologo salarii procuratione suam praeiudiciosa<m> utilit<a>tem / magis quam iura nostra promoverit. Iesuita erubescens nobis va/ledixit. Tantisper igitur absq<ue> Iesuita feliciter quievimus, do/nec casu in itinere Iesuitam alium, qui apud n<ost>rum oraedecessorem / exces<s>isse ferebatur, obvium habuissemus bonaq<ue> spe de eius fu/tura fi delit <a> te concepta eund<em> proprio motu absq<ue> ulla salarii pro//missione, sed praecissa hospitalit<a>tis liberalit<a>te exhibita assu<m>psisse/mus. Quia vero iste quoq<ue> beneficii im<m>emor Iesuita contra nos apud / Ep<isco>pum Latini Ritus aliosq<ue> calumnias recensere n<ost>ri sup<p>lantationem ocul/te moliri et discordias seminare depraehensus est. Iesuita ad suos se/cunda vice recessit. Quo posito quam Viennae n>ost>ri mandati procurata<m> / fuisse paulo supra recensuimus Theologi utilitas apud Augustam / Aulam promota est. Anno namq<ue> 1738 20 Feb<marii> Regium mandatu<m> / emanavit, quo per nos secunda vice libere assumptus et propter ta<m> divino quam Hungarico iure damnatus sum<m>eq<ue> detestabiles susurra/tiones et inter proximos suscitari quaesitas a nobis recedens hocque / recessu quam nos ad salutarem correctionem et exemplum instituere / meditabatur legitimam iuridicoq<ue> processu exequendam sui exclusur<am> / praeveniens Iesuita praetextu senect<u>tis pro quiete ad suos revocatus / esse praetextuabatur et propterea e tribus sine n<ost>ro scitu apud Augusta<m> / Aulam propositis Theologis unus horum Iesuita cum 235
