A Szombathelyi Egyházmegye részére az 1949. évben kibocsátott körlevelek (Szombathely, 1950)

- 20 Per admovendas ad Deum supplicatio­nes id imprimis imploretur, ut omnes pre­cando paenitendoque sua quisque admissa expient, atque ad christianam 'morum emendationem ad christianamque virtutem ita contendant, ut hoc Iubilaeum maximum feliciter maturet universalem omnium ad Christum reditum. Idque praeterea est a Deo supplici petendum prece ut fidelitas, Divino Redemptori ab eoque conditae so­cietati debita, inconcussa mente actuosa­­que voluntate ab omnibus retineatur, ut sanctissima Ecclesiae iura adversus ho­stium insidias, fallacias, insecta tionesqu e incolumia semper inviolataque serventur; itemque ut qui adhuc sint catholicae ve­ritatis expertes, qui e recto itinere aber­rent, ac vel ipsi infitiatores osoresque Dei superna luce collustrentur, ac flexanima gratia permoti ad Evangelii adducantur obtemperandum, praeceptis; ut recte com­posita ac serena tranquillitas ubique ter­rarum, ac praesertim in sacris Palaestinae locis, quam primum constabiliatur, ut ci­vium ordines, pacatis odiis sedatisque dis­cordiis, iustitia fratemaque concordia in­vicem coniungantur; ut denique indigen­tium multitudines e suo labore habeant, unde honeste vivant, atque ex largitate caritateque eorum, qui elatiore fortuna fruantur, necessaria opportunaque asse­quantur adiumenta. Redeat tandem aliquando optatissima pax in omnium animos, in domesticos con­victus, in singulas Nationes, in universam­­que populorum communitatem; habeant ,,qui persecutionem patiuntur propter ius­­titiam" (Matth. 5, 10) invictam illam for­titudinem, quae Ecclesiam inde ab origi­nibus martyrum cruore decoravit; qui pro­fugi, qui captivi, qui extorres longe a propriis laribus abstrahuntur, ad dulcissi­mam possint quantocius patriam remeare suam; qui autem dolore maeroreque an­guntur, supernis reficiantur solaciis. Chris­tiano pudore fulgeat ac christiana virtute floreat, vigescat animosa iuventus; eique in exemplum praeluceat provecta ac seni­lis aetas; omnes denique caelesti ea fruan­tur gratia, quae sit auspicium sempiternae adipiscendae in caelis beatitatis. Iam nihil aliud, dilecti filii, reliquum est, nisi ut vos paterna invitemus volun­tate ut Romam per piacularis anni decur­sum frequentissimi conveniatis; Romam dicimus, quae christifidelibus cuiusvis Na­tionis veluti altera patria est, ubi locum, in quo Apostolorum Princeps post factum martyrium conditus fuit, venerari queunt, ubi sacra martyrum hypogea, ubi templa praeclarissima, ubi avitate fidei avitaeque pietatis monumenta cernere possunt, ac communem Patrem visere, qui, brachia ad eos pandens, amantissimo animo eorum adventum praestolatur. Novimus quidem itinera non omnibus expedita neque facilia fore; iis praeser­tim, qui tenuiore fortuna utantur atque in longinquis commorentur terris. Atsi, cum de terrenae huius vitae necessitatibus agi­tur, tantopere contenditur ut omne genus difficultates evincantur, cur omnino spe­rare non liceat futurum ut ingentes undi­que terrarum multitudines, nullis parcen­tes laboribus, nullisque perterritae incom­modis, ad Almam hanc Urbem conflant, caelestia munera impetraturae? Attamen, dilecti filii, eiusmodi pere­grinationes non eorum more suscipiendae sunt, qui delectationis causa iter facere solent, sed pientissimo eo animo, quo iam superioribus aetatibus christifideles cuius­vis ordinis ac cuiusvis gentis, aspera sae­­penumero commeatuum impedimenta ex­superantes, ac vel pedites, Romam pe­tiere, ut paenitentiae lacrimis suas labes proluerent, ac veniam et pacem a Deo im­plorarent. Avitam hanc fidem actuosum­­que divinae caritatis ardorem exsuscitate, augete, in ceterosque infundite; atqua ita, Dei Numine adspirante iuvanteque, fiet ut proximum Iubilaeum maximum et singulis, et universae Christianorum consortioni fructus afferat saluberrimos. Ut autem hae Litterae Nostrae ad om­nium notitiam facilius perveniant, volu­mus earum exemplis, etiamsi prelo editis, manu tamen alicuius notarii publici sub­scriptis ac sigillo personale in ecclesia­stica dignitate constitutae munitis, eadem prorsus fides adhibeatur, quae ipsis prae­sentibus haberetur, si forent exhibitae vel ostensae. Nulli igitur hominum liceat hanc pagi­nam Nostrae indictionis, promulgationis, concessionis et voluntatis infringere, vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hos attentare praesumpserit, indignatio­nem omnipotentis Dei ac beatorum Petri et Pauli Apostolorum eius se noverit in­cursurum. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die vicesima sexta mensis Maii, anno mil­lesimo nongentesimo quadragesimo nono, Pontificatus Nostri undecimo. Ego PIUS Catholicae Ecclesiae Episcopus. Az 1948. évi II. körlevélben 46/1948. sz. alatt a mult évre adott engedélyeket a hónap I. vasárnapján tartandó engesztelő szentségimádásra, délutáni, vagy esti szent­óra tartására, megújítom a további intéz-1537. sz. De cultu SS. Eucharis­tiae.

Next

/
Thumbnails
Contents