Püspöki körlevelek 1895 (Szombathely, 1896)
— 2 — summa coniunctio, nunquam satis ad imitationis laudem prosita : Multitudinis credentium erat cor unum et anima una1. Ob eam Nos causam censuimus catholicorum pietatem hortatu atque invitatione excitare, ut per exempla Virginis Matris et Apostolorum sanctorum, proximis novendialibus ad sacrae Pentecostes sollemnia. Deum velint uno animo et singulari studio adprecari, illa instantes obsecratione: Emitte Spiritum tuum, et creabuntur: et renovabis faciem terrae. — Maxima enimvero ac saluberrima bona ex eo sperare licet, qui Spiritus est veritatis, arcana Dei sacris in Litteris elocutus. Ecclesiamque perpetua praesentia confirmans; ex quo, vivo sanctitatis fonte, regeneratae animae in divinam adoptionem filiorum, mire ad aeterna augentur et perficiuntur. Siquidem ex multiformi Spiritus gratia divinum in eas lumen et ardor, sanatio et robur, levamen et requies, omnisque prosequendae bonitatis animus, sancteque factorum fecunditas perenni munere derivantur. Idem denique Spiritus virtute sua in Ecclesia sic agit, ut mystici huius corporis quemadmodum caput est Christus, ita ipsémét cor apta possit similitudine appellari: nam cor habet quandam influentiam occultam ; et ideo cordi comparatur Spiritus Sanctus qui invisibiliter Ecclesiam vivificat et unit*. — Quoniam ille igitur omnino Caritas est eique opera amoris insigniter tribuuntur, valde idcirco sperandum, fore per ipsum ut, evagante spiritu erroris, et nequitiae cohibito, arctior fiat quae decet Ecclesiae filios vigeatque consensio et societas animorum. Qui quidem, secundum admonitionem Apostoli, nihil per contentionem agant, idem sapiant, eamdem habeant caritatem unanimes3; atque ita Nostrum explentes gaudium, civitatem quoque incolumem ilorentemque non uno nomine efficiant. Ex hoc autem catholicorum inter se Christianae concordia? specimine, cx hac impensa divini exorandi Paracliti religione, eo sperandum est vel maxime de reconciliatione quam instituimus dissidentium fratrum provehenda; ut idem illi velint in semetipsis sentire quod et in Cristo lesu1, eiusdem nobiscum fidei atque spei aliquando compotes, vinculis coniuncti optatissimis perfecta? caritatis. — At vero praeter bona emolumenta quibus fideles, quoquot hortationi Nostrae libentes responderint, talem pietatis fraternique amoris sollertiam certe a Deo cumulatam habebunt, placet Nobis praemia sacrae indulgentiae ex thesauro Ecclesiae addere et largiri. Itaque omnibus qui novem continuis diebus ante Pentecostem quotidie preces aliquas peculiares ad Spiritum Sanctum, publice vel privatim, pie fecerint, concedimus in singulos eos dies indulgentiam septem annorum totidemque quadragenarum; plenariam autem in uno quolibet eorundem dierum vel festo ipso die Pentecostes vel quolibet ex octo insequentibus, modo rite confessione abluti sacraque communione refecti ad mentem Nostram, quam supra significavimus, supplicaverint Deo. Hoc praeterea tribuimus, ut si qui easdem precum conditiones iterum pro pietate sua praestent per octo dies a Pentecoste proximos, ipsis liceat utramque consequi iterum indulgentiam. Qua? beneficia etiam animabus piis igni purgatorio addictis converti ad suffragium posse, atque in posteros item annos esse valitura, auctoritate Nostra decernimus atque edicimus; iis ceterum salvis quaecumque de more sunt ac iure servanda. Datum Roma? apud Sanctum Petrum sub annulo Piscatoris die 5-a Maii anno mdccgxgv Pontificatus Nostri decimo octavo. G. Card. DE RYGGIERO 1 lh, 32. 2 Summa th. s. THOMAE p. III. q. VIII, art. 1 ad 3. 3 Philipp II, 2, 3. 4 Ib. 5.
