Püspöki körlevelek 1854 (Szombathely, 1855)
Sabariae die 15-a Septembris 1854. Nro. 1583. Sanctissimus Pater PIUS IX. ad iram omnipotentis Dei, peccatis hominum provocatam placandam, tum ad divinum lumen impetrandum, quo Sanctitas Sua ab alto collustrata ea de Sanctissimae Dei Genitricis Virginis Mariae Immaculata Conceptione statuere valeat, quae ad majorem Dei gloriam, et Virginis ejusdem omnium nostrum amantissimae Matris laudem magis magisve conducant, preces indicit, et alia pietatis ac poenitentiae opera — indulgentia plenaria in forma Jubilaei iisdem operibus benigne adjecta - praescribit in Encyclicis Litteris ad V. F. Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios gratiam et communionem cum Apostolica Sede habentes datis Romae apud S Petrum die 1-ma Augusti a. 1854;, tenoris sequentis: Plus PP. IU. Venerabiles Fratres, Salutem, et Apostolicam Benedictionem. Apóstolicae Nostrae caritatis sollicitudine et affectu universum catholicum contemplantes orbem verbis exprimere vix possumus, Venerabiles Fratres, quo intimo conficiamur moerore, cum Christianam et civilem rempublicam luctuosissimis cuiusque generis calamitatibus miserandum in modum undique turbatam , pressam ac divexatam conspicimus. Etenim optime noscitis quomodo Christiani populi vel saevissimis bellis, vel intestinis dissidiis . vel pestiferis morbis, vel ingentibus terrae motibus, vel aliis gravissimis malis affligantur, vel exagitentur. Atque illud vel maxime dolendum, quod inter tot nunquam satis lugenda damna et mala filii tenebrarum, qui sunt prudentiores filiis lucis in generatione sua, magis in dies diabolicis quibusque fraudibus, artibus, ac molitionibus connitantur acerrimum contra catholicam Ecclesiam, eiusque salutarem doctrinam bellum gerere, legitimae cuiusque potestatis auctoritatem convellere et labefactare, omnium animos mentesque depravare corrumpere, mortiferum indifferentismi atque incredulitatis virus usquequaque propagare, iura omnia divina et humana permiscere, dissensiones, discordias, atque impiarum rebellionum motus excitare, fovere, prava quaeque flagitia et crudelissima facinora admittere, nihilque intentatum relinquere, ut, si fieri umquam posset, sanctissima nostra religio de medio tollatur, et ipsa humana societas funditus evertatur. In tanto igitur rerum discrimine probe noscentes, nobis singulari miserantis Dei beneficio in oratione datam esse facultatem et omnia obtinendi bona, quibus indigemus, et avertendi mala, quae reformidamus, haud omisimus levare oculos Nostros in montem excelsum et sanctum, unde omne Nobis auxilium affuturum confidimus. Atque ln humilitate cordis Nostri enixis fervidisque precibus divitem in misericordia Deum orare et obsecrare non desistimus, ut auferens bella usque ad finem terrae et omnia amovens dissidia Christianis Principibus, eorumque populis pacom, concordiam, ac tranquillitatem tribuat, ut ipsis praesertim Principibus pientissimum concedat studium quotidie magis tuendi et propagandi catholicam fidem et doctrinam , qua populorum felicitas vel maxime continetur, ut eosdem Principes et populos a cunctis, quibus affliguntur, malis eripiat, et omni vera prosperitate laetificet, ut caelestis suae gratiae dona errantibus largiatur, quo de perditionis via ad veritatis et iustitiae semitas redeant, ac sincero corde ad ipsum Deum convertantur. Etsi vero in hac alma urbe Nostra preces iam fieri iussimus ad divinam misericordiam implorandam , tamen illustria Decessorum Nostrorum vestigia sectantes ad vestras quoque, ac totius Ecclesiae preces confugere constituimus. Itaque, Venerabiles Fratres, has Vobis scribimus Litteras, quibus ab eximia et perspecta vestra pietate etiam atque etiam exposcimus, ut commemoratis de causis fideles vestrae curae commissos omni cura et studio excitetis, quo-per veram poenitentiam peccatorum pondus deponentes, obsecrationibus, ieiuniis, eleemosynis, aliisque pietatis operibus iram Domini flagitiis hominum provocatam placare contendant: Ac pro egregia vestra religione, et sapientia ipsis fidelibus exponite quam multae misericordiae sit Deus omnibus invocantibus se, et quanta sit precum vis, si inimico nostrae salutis nullo aditu admisso Dominum adeamus. Oratio enim, ut Chrysostomi verbis utamur, „est fons et radix, et ma„ter innumerabilium bonorum; et orationis vis vim ignis exstinxit, furorem leonum refrenavit, bella „composuit, pugnas sedavit, tempestates sustulit, daemones fugavit, caeli portas aperuit, vincula „mortis abrupit, morbos eiecit, damna repulit, urbes concussas firmavit, inflictas caelitus plagas, ho„minum insidias, omnia denique mala sustulit oratio.“ *) Vehementer autem optamus, Venerabiles Fratres, ut dum fervidae clementissimo misericordiarum Patri adhibentur preces ob enunciatas causas, haud intermittatis iuxta Encyclicas Nostras Litteras die 2 Februarii Anno 1849 ad Vos Gaietae datas una cum vestris fidelibus Ipsum ardentiori usque studio suppliciter exorare, ut Sancti Sui Spiritus lumine Nostram mentem propitius collustrare velit, quo id statuere possimus, quod ad maiorem ipsius Dei gloriam, et eiusdem Virginis omnium nostrum amantissimae Matris laudem possit pertinere. Iam vero ut fideles Vobis concrediti ferventiori caritate, et uberiori fructu orationes peragant, caelestium munerum thesauros, quorum dispensationem Nobis tradidit Altissimus, proferre, et erogare cénsuimus. Quamobrem de omnipotentis Dei misericordia, ae beatorum Petri et Pauli Apostolorum *) S. Joan. Chrysost. Homil. 15 de incomprehensibili Dei naturä cotttfá AíiomftPós.
