1100 Jahre österreichische und europäische Geschichte in Urkunden und Dokumenten des Haus-, Hof- und Staatsarchivs (1949)
1100 Jahre österreichische und Europäische Geschichte - Transkriptionen und Erläuterungen
Signum (M.) domini Rudolphi regis invictissimi. / Datum in Augusta, per manum magistri Gotfridi prepositi Patauiensis nostri prothonotarii, VI. kalendas ianuarii. indiccione XI, anno domini / millesimo ducentesimo octogesimo secundo, regni vero nostri anno decimo. [CorethJ Goldbulle an rotgelben Seidenfäden. 15. 1303 April 30, Lateran. Papst Boni fáz Vili. erkennt Albrecht I. nach dem Tode König Adolfs (von Nassau) als römischen König an. Orig.-Perg.: (85 bx 62 h). —- Faksimile stark verkleinert. Faksimile: Sickel, Monumenta Grafica, Fase. 10, Tafel 13. Drucke: Sickel, Monumenta Grafica, Texte S. 160. — Mon. Germ. Hist., Leges: Constitutiones 4, 1906, S. 145 n. 174. Vgl.: Alfred Hessel, Jahrbücher des deutschen Reiches unter König Albrecht I., 1931, S. 135. Bonifatius episcopus, servus servorum Dei, carissimo in Christo filio Alberto regi Romanorum illustri ad perpetuam rei memoriam. / Patris eterni filius dominus Jesus Christus, cuius licet immeriti vices in terris gerimus, misericordie benignitatem exercens, ut in eius beneplacita feramus iugum apostolice servitutis, viam nos humilitatis edocuit nosque suorum / doctrinis mandatorum instruxit, ut ipsius vestigia, qui patiens et humilis est atque misericors, quantum patitur humana fragilitas, imitemur. Nos itaque ipsius exemplo dirigi cupientes quos ad nos fiducia devota re/ducit, libenter brachiis paterne benignitatis amplectimur illisque sinum mansuetudinis et misericordie non negamus, dum eis presertim devotionis et humilitatis instantia suffragatur. Profecto dum fidem et devotio/nem inclite memorie Rudolf! regis Romanorum patris tui, quibus ipse, dum viveret, erga sedem apostolicam studuit cum sinceritate vigere, ad memoriam nostre considerationis adducimus, dum clara et provida magnificen/tie tue studia, per que diebus istis gratificari deo et ipsi sedi cum summe devotionis et humilitatis promptitudine decrevisti, diligentius intuemur, suggerit nobis horum fervens instantia, ut erga te man/suetudinem et misericordiam exercentes statui tuo salrrbriter ad laudem divini nominis honorem et exaltationem sancte matris ecclesie sacrique imperii ac tranquillitatem et pacem fidelium auctore domino con/sulamus. Dudum siquidem clare memorie Adulfo rege Romanorum de hac luce subtracto et per eius obitum Romano regno vacante principes ecclesiastici et seculares, ad quos translato olim Romano impe/rio de Grecis per sedem apostolicam in persona magnifici Caroli in Germanos futuri Romanorum regis in imperatorem postmodum promovendi electio pertinet, te in Romanorum regem unanimiter et concorditer / elegerunt, tuque huiusmodi electioni de te facte consentiens fuisti more Romanorum regum apud Aquisgranum in Romanorum regem postmodum coronatus et deinde fere per quinquennium exercuisti admini/strationem regiam, sicut predecessores tui legitime ac concorditer in Romanorum reges electi exercere solent hactenus, postquam apud dictum locum Aquisgrani, ubi hoc fieri consuevit, coronati fuerunt. Verum / cum medio tempore nonnulla contra te super hiis ad nostram audientiam deducta fuissent, certis a nobis adversus te propterea processibus subsecutis tu devoti et prudentis more filii de solita patris benignitate con/fidens super hiis non iudicium sed misericordiam humiliter implorasti, nichilominus offerens te paratum tuam, prout posses, super eis ostensurum innocentiam et alias nostra et dicte sedis beneplacita et mandata factu/rum. Prestitisti quoque nobis et eidem sedi fidelitatis et obedientie iuramentum et nonnulla etiam alia promisisti et iuramento firmasti, que tam a predicto patre tuo quam a predecessoribus eius Romanorum regibus / iurata promissa facta recognita et concessa fuerunt, sicut hec et alia in duabus patentibus litteris tuo sigillo signatis, que in ipsius archivo conservantur ecclesie, plenius continentur. Cumque vicem geramus illius, qui sedens / ut rex circundante exercitu est merentium consolator et omnipotentiam suam parcendo et miserando maxime manifestat, devotione ac humilitate tua gratanter inspecta viam mansuetudinis misericordie ac dulcedinis erga te / potius elegimus quam rigoris, ut apud nos et ecclesiam memoratam obedientia humilis tibi prosit, sicut obesse debent contemptoribus inobedientia et contemptus. Et quia levantes in circuitu oculos nostros et Romanorum regnum et / imperium intuentes invenimus in ipsis gentem peccatricem, populos graves iniquitate, semen nequam, filios sceleratos, qui deliquerunt in dominum, blasphemaverunt sanctum Israel et alienati sunt retrorsum et in eis omne capud langui/dum et omne cor merens, ita quod a planta pedis usque ad verticem capitis quasi non est sanitas in eisdem, quorumque vulnus et plaga tumens non est circumligata medicamine nec fota oleo samaritani illius, qui homini descendenti/de Ierusalem in Iericho vulneribus sauciato ut proximus verus subvenit, plagis eius vinum et oleum misericorditer infundendo, vestigia imitantes decrevimus tecum misericorditer agere, severitatem superando rigoris, ut tu me/mor tam grandis nove nostre miserationis accepte tuorum discas vulnera subiectorum et plagas per mansuetudinem olei et vini acrimoniam restaurare. Modum nanque sequi providimus in hac parte, per quem tu approbatus a nobis / ac nostro et eiusdem ecclesie fultus auxilio et favore super reges constituaris et regna, ut evellas et destruas, dissipes et disperdas, edifices et plantes ac sedens in solio 2
