Theologia - Hittudományi Folyóirat 10. (1943)
Kniewald Károly: A magyar szentek legrégibb zsolozsmái
A MAGYAR SZENTEK LEGRÉGIBB ZSOLOZSMÁI 227 lelkesen zengi : Aue beate Stephane, | inclita spes gentis tue, | aue doctor et apostole credulitatis nostre | Ave speculum sanctitatis et iusticie I per te christo credidimus, | per te in christo saluemur. | Ora pro populo, I interueni pro clero, | ut nullus de tuis | préda fiat hostis. Az éjjeli zsolozsma Invitatoriummal kezdődik : Regem regum uenerantes adoremus dominum Qui in celo coronauit sanctum regem stephanum. Az éjjeli zsolozsma antifónái a szent királyt magasztalják : Adest festum uenerandum — sancti regis Stephani multa laude celebrandum — omni die seculi, gaudeant qui sunt heredes — per hunc facti domini, et sanctorum coheredes — meruerunt fieri. Iste sanctus predicator — hungarorum primitus, Christiane legis lator — factus est divinitus, pro binis tradens bisbina — duplicato precio, uel pro quinque dans bisquina — reportando domino. Mundi reges moriendo — regno finem faciunt, Qui ut sibi celsitudo — regni regno pereunt, sed hic sanctus terminando — terrenam potenciám sumpsit regnum inchoando — sempiternam gloriam. Valde felix es dicenda — a cunctis pannonja, erumpe nunc letabunda — in dei preconia, qui tibi non preceptorem — de plebe discipulum, sed regem predicatorem — misit et apostolum. Nam ut attila sub rege — hungarorum populus tyrannidis lata lege — seuit incredulus, sic sub stephano regnante — uertitur crudelitas cum figuras transmutante — formatur credulitas. Vir beatus pardum nempe — ferat ad caulas et leonem ad presepe — bouis ferocissimum, nam minis, precibus et donis — terret, mulcet, incitat, prauos, mites, uanos, bonis — christi quos deificat. Si plebs ista suscepisset — alium discipulum, forsitan ei misisset — deus quendam alium, sed rebellis gens et fortis — gens grandis audacie, per eundem virum fortis — fuit danda gracie. Magnus sampson ad domandum — leonem immititur, ad hungaros predicandum — rex fortis eligitur, ex leonis mellis fauus — gratis nascitur, ex hungari ore deo laus — dulcis exprimitur. A nemzeti öntudat párosul a keresztény világszemlélettel ezekben a versekben, melyek híven tükrözik annak a kornak hangulatát, mely15*
