Ranolder János: Sermones sacri auditoribus suis oblati (Pestini, 1842) - 90.209

4t>

Tota terrestris Jesu vita abnegatio sui erat, fecunda illa multarum virtutum mater. Non venit ministrari, sed ministrare, non ut suam, sed Patris faceret voluntatem, paupertatem, et inopiam sectatus, nec mortem quidem recusans, cuncta patienter aequo tulerat animo, — unice mendacii, aut peccati mentione iniecta, omnem sui incusationem a se amolitus, ex abundantia sanctissimae suae conscientiae secure asseveravit : „quis ex vobis arguet me de peccato t“

Et ad quos quaestionem hanc — sibi tantum competentem — direxerat? Non ad discipulos suos, non ad sanatos a se aut resuscita- tos, sed ad inimicos sibi infensissimos, qui invidos et hostiles suos oculos intenderint utique, ut vel umbram erroris aut vitii in eo detegerent; ast incassum, cum absolutum virtutis o- mnis et perfectionis moralis exemplar in Salvatore resplenduerit, quem eapropter S. Paulus „splendorem gloriae Dei, et figuram substantiae eiusi( praedicaverat, quoniam, ut idem gentium Doctor scribit: „quoniam Dens erat in Christo mundum reconcilians sibi, — et in ipso omnis plenitudo divinitatis corporaliter inhabitat‘2. Cor. 5, 19. Coloss. 2, 9. Quare Deus nunquam non eum filium suum, nostrum vero redemtorem et salvatorem nuncu-