Alber, Joannis Nepomuk: Epitome institutionum historiae ecclesiasticae (Agriae, 1826)-90

A Sec. V. usque ad Sec. VIII. 167

Diaconum curaverat ordinandum, postea vero etiam interfecerat, atque etiam ut mutatione loci vitaret speciem istius, quae ei identidem in somnio occurrerat propinantis sangvinem sibi ad bibendum, reliquit Constantinopolim et discessit in Occidentem, quo et sedem Imperii statuerat transferre. Romam cum venisset, inS.Petri, aliis— que Ecclesiis obtulerat pretiosa dona, sed etiam, quidquid aeris erat ad Urbis ornatum, abstulit. Syracusas in Siciliam deinde transiit, et tam enormibus tributis Italiam oppressit, talique cum acerbitate ista exegit, ut homines in desperationem ipsius etiam vitae venerint: sed neque Ecclesiis pepercerit, quas exspoliavit rebus pretiosis omnibus. Anno quarto , postquam in Siciliam, habitatum venerat, Andreas, cujus patrem Troilus administrum habuit sceleris in Martino Papa capiendo, et Roma abducendo, illiusque cubicularius, situlam in balneo in ejus caput impegit eousque , donec halitum in eo superesse vidisset. Syracusani quemdam Mizizium adegerunt deinde, ut se Imperatorem sineret dici. Quo audito Const an tinus filius Constantis, a patre jam Augustus creatus, protinus cum classe in Occidentem advolavit, sibique Imperium, occiso Mizizio, vindicavit.

Is cum advertisset dissidium inter Ecclesias, istius tollendi causa scripsit ad Donum Romanum Pontificem, et petiit, ut legatos mitteret Constantinopolim concordiae inter Ecclesias constituendae causa. Dono prius mortuo, quam hae literae ad eum venissent, A g a t h o , qui Dono successit in Pontificatu, hoc deinde praestitit. Missi vero sunt habito prius concilio Episcopi tres, vice Episcoporum omnium Occidentis j Presbyteri The- . odo-