Alber, Joannis Nepomuk: Epitome institutionum historiae ecclesiasticae (Agriae, 1826)-90

Epitome Part. 1L

SergiumHeraclius recurrit: qui concilio Episcoporum habito, non tantum ex sua, verum etiam istius concilii sententia, errorem, quo jam ipse captus erat, Heraclio propinavit, ille vero hausit. Cyrus quoque eumdem errorem, Sergio prae- eunte secutus, et ad Episcopatum Alexandrinum provectus pariter concilii, quod congregaverat) auctoritate stabilire studuit. Huic concilio cum affuisset Soph ronius professione monachus, obtestabatur Cyrum, ne rem istam pergeret vulgare. Cum flectere non potuisset, ad Sergium Constantinopolim ivit, patrocinium quaesiturus doctrinae orthodoxae, nesciens, hunc ipsi Cyro etiam fuisse erroris ducem.

Sophronius äd Episcopatum Jerosolymitanum evectus est. Cum ergo ejus auctoritas majus habere pondus coepisset, nec dubitaret Sergius id, quo se opponeret, ad Romanum etiam Pontificem ab eo facile perlatum iri, ut ipsum praeveniret, et delationi, si facta esset, fidem auferret, literas, plenas fallaciae, ad Honorium I. Papam misit. In Actis Concilii oecumenici Constantino- politani Vl. duae positae sunt epistolae /foci or ii ad Sergium. In earum altera probat, assertionem unius voluntatis in Christo, factam a Sergio: quia profecto a Divinitate assumpta sit nostra natura, non culpa; in altera dicit, non oportere nos unam vel cluas operationes definientes praedicare , sed pro una quam dicunt> oportet nos unum Operatorem Christum Dominum in utrisque naturis veridice confiteri. In hanc sententiam Honorius etiam ponitur rescripsisse Sophronio, dum is Acta Concilii a se habiti, in quo errorem Monolhelismi damnaverat ad Honorium misisset. Hae tamen Honorii episto162