Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.5. (Agriae, 1825) - 89e

A Sec. XVI. usque ad Sec. XIX. 71

Nec dubitaverat idcirco ejus propagationem, ve- Jut prodigiosam, ipse Lutherus praedicare. Verum simili prodigio propagatus etiam est Mahome- tanismus , atque multo magis.

Nihil dicam quoad hoc a me, verum proferam nonnisi Protestandum, atque ipsius Lutheri testimonia. Martinus Bucerus, qui inter praecipuos Lutheri adjutores fuit , lib. 1. de Regno Christi, cap. 4. Maxima, ait, nostrorum pars visa est id tantum in Euangelio (intelligitur Evangelium, quale Lutherus praedicavit) petiisse , ut jugum qualiscunque disciplinae , poenitentiae , et Keligioms universce, quae in Pap at u reliqua fuit, abjicerent. Nec seipsum videtur Bucerus excepisse ex eorum numero, qui hoc impulsu Lutheri Evangelium amplexus sit. Erat enim ex Ordine Dominicanorum, et transfuga factus ad castra Lutheri , tres duxerat uxores , e quarum prima, quae virgo Deo dicata erat, tredecim suscepit proles: deinde autem in partes Calvini transiit, vel potius ipse etiam sibi formavit, qualem voluit esse Religionem. Godefridus Arnoldus aeque Protestandum Theologus in libro, cui titulum dedit : Salomon oder Regenten Spiegel cap. 7. Multos, ait, ad religionem Protestanticam attraxerat novitas , ut avitae fidei valedicerent; magnates, ut plurimum, allexit bonorum Ecclesiasticorum opima praeda : potissima pars privatis commodis invitabatur reformationis titulo, et veritatis amore pallium commodante. Hac ratione Lutheranis- mus etiam pervenit in Sveciam circa a. i52o. quemadmodum docet David Chytraeus in Chronica Saxon. Quidam Olaus Wittemberga , ubi Theologiae studuit, jam per Lutherum transformatae, in Sveciam redux, Gustavo I. Regi Sveciae sollicito ,