Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.4. (Agriae, 1825) - 89d

S. Anselmus.

557

etiam e Graecis Episcopi interfuissent, vocati eum in finem, us si ad communionem cum Romana Ecclesia revocari potuissent, expeditio suscipienda in Orientem etiam melius procederet, atcpie hi Latinos etiam provocassent ad disputandum secum; quomodo Anselmus processionem Spiritus sancti a Patre, et Filio contra eosdem Graecos , et quam invicte defenderit, est jam memoratum supra Part. III. pa". 69. Tn hoc Concilio cum etiam actum fuisset contra Investituras, quas etiam idem Gulielmus exercebat et inprimis ob Anselmum bonis suae Ecclesiae privatum innocentem, Urbanus idem Papa statuisset excommunicatione ferire Regem Gulielmum, nisi Anselmus exorasset Pontificem, ut a sententia hac abstineretur.

Anselmus biennium moratus in Ttalia discessit, et Lugdunum ad Hugonem hujus civitatis Archiepiscopum, quem humanissimum erga se expertus erat in eundo Romam, se contulit, mansurus apud eum , donec se res in Anglia vertissent in faciem aliam, cujus spem nullam habebat vivente Gulielmo. Annus circiter intercesserat, et Gulielmus in venatione eo loco, ubi plura templa , et monasteria sustulerat, ut feris aptiorem faceret locum, sagitta per cor trajectus, subita morte sublatus est. IJenricus frater ei successit in regno, qui illico Anselmum in Angliám revocavit. Sed Investituram neque iste volebat dimittere, et quos per Investituram designabat ' Episcopos, hos Anselmus, consecrare noluit, nisi Romanus Pontifex annuisset. Anselmus igitur rursus Romam petiit hac de re cum Pontifice tractaturus. Quae dum non processisset secundum voluntatem Regis legatus, qui Anselmo erat ad~>