Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.4. (Agriae, 1825) - 89d

fuisse permutatum. Nec tamen hanc emendatio- rirem dictationem Gregorius, infirma valetudine fere semper impeditus, aliisque gravissimis nego- ittiis obrutus perfecerat.

Sunt ejusdem S. Gregorii libri etiam qua- ituor Dialogorum. In his Sanctorum vitas, gesta, ?t miracula narrat, a Petro Diacono discipulo suo rogatus ad eorum utilitatem , qui ad amorem c patriae caelestis plus exemplis, quam praedicationibus accenduntur. Idem erat petitum a pluribus aliis monachis. In epistola ad Maximianum Syracusanum ipse Gregorius declaravit, se ista ita retulisse , quemadmodum vel per seipsum il- [,3a dedicerit, et compererit, vel bonis, ac fideli- dbus viris attestantibus agnoverit. Litem vero his \L>ialogis, sunt verba Cavei Hist. Liter. Sec. VI. an S. Gregorio M. intentant Reformatorum haud pauci strenue reclamantibus Romance Ecclesiae ascriptoribus. De his ego afferam, qu» sunt dicta a Tricaletio Bibliotlu Manual. Tom. VII. Dialogorum libros, ait, genuinum esse S. Gregorii \ M. foetum, ex sola ipsorum lectione luculenter r apparet, et nullus ex antiquis scriptoribus unquam de eorum veritate dubitavit, solum post re- v jno seculo (decimo octavo) quidam intemperantio- "* ris Critices viri, levibus, futilibusque argumentis , seu potius conjecturis, aut animo repudiarunt , aut certe S. Gregorio abjudicarunt. Sed ex ipsis Dialogorum libris apparet primo , illorum scriptorem monachum fuisse (in Prologo Dialogor. et lib. 3. cap. 33.) et quidem in Romano monasterio , quod ipse construxerat. Secundo, in praefato monasterio Abbatem, et Superiorem fuisse. (Dialogor. lib. 4. c. 8.) Tertio Aprocrisiarii provinciam Constantinupoli obiisse (Ibid. 1. 3. c. 36.)

RoS. Gregorius Magnus. 539