Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.4. (Agriae, 1825) - 89d

í

concilium, anathema interminatus sit, Nulli enirri fas esse a supremo Judice, seu Romano Pontifice, JesuChristi Vicario in terris, appellare, hujus falsitas apparet. Supra <§. 4i.

’ ' • f . ;,! . |

Pii II. omnium prima, et maxima cura erat, perficere eam , quam adversum Tureas expeditionem apparabant Eugenius, Nicolaus , et Callis stus, ejus in Pontificatu antecessores. Hac de causa conventum indixit Mantuam, omnibus Europae Principibus, ut ad hunc vel venirent, vel legatos suos mitterent, rogatis, et invitatis. Convenerunt partim ipsi Principes , partim eorum legati permulti. Ex Hungária quoque affuerunt Matthiae Corvini Regis legati. De sedibus vero magna orta fuit contentio, nec Reges Regibus, ut est scriptum a Gobelino lib. 3. nec Duces Ducibus volebant cedere locum , et quisque primum sibi in consessu vindicabat. Quod ne rebus gerendis officeret, Pontifex edictum fecit, ne \el postpositi detrimentum, vel praelati lucrum honoris, jurisve aliquod ferrent. Etiam ex Cypro, Rhodo, Lesbo, Macedonia, et quidam ex Asia aderant Christianorum legati auxilium flagitantium contra Tureas, suumque exitum, nisi subveniretur, exponentium. Idem factum est a Thoma Palaeolo- go. Hic, et Demetrius fratres erant Constantini Imperatoris , qui dum Constantinopolis caperetur a Tureis, occubuerat. Achaja, et Peloponesus supererant ex Imperio Constantinopolitano, nondum occupatae a Tureis. Demetrius, Mahometi impar resistendo, se se illi subjecit, Peloponesumque ei tradidit una cum filia, cujus connubium petierat idem Mahometes. Thomas, Frater Demetrii Tureas fer« e tota Peloponeso ejecerat; ad Pontifi- a8 * cem

A Sec. XIII usque ad Sec. XVI, 445

i