Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.4. (Agriae, 1825) - 89d

A Sec. XIII usque ad Sec. XVI.

255

pter communionem sub utraque specie, quam sibi asserebant, et docebant velut necessariam ad salutem, primum generaliter, deinde autem uni eorum parti, quae ut profiteretur lianc communionem sub utraque specie, foris, et intus in suis domibus pingebat calicem. Hinc quidam hoc de ipsis fecit carmen: Tot pingit calices Bohemorum terra per urbes, ut credas Bacchi numina sola coli. Quadam vice in campis prope Pragam, ter- centis mensis constitutis, ad triginta millia Hus- sitarum communionem suam instituerunt. Ad Ca~ lixtinos descivit etiam Conradus Archiepiscopus Pragensis. Cochlceus lib. 4. Hist. Ilussit.

Ziska jam in pueritia unum amiserat oculum, et alterum quoque in cujusdem arcis oppugnatione sagitta delata ad ejus, oculum. Retinuit etiam postea ducis officium: neque enim aliter exercitus nisi sub ejus ductu voluit in militia perstare. Vixit usque ad a. i420. Morti proximus, praecepit ut ex pelle ipsius tympanum fieret , futurum dicens, ut hujus solo etiam sonitu audito exterriti hostes in fugam agantur, carnes vero suae avibus dentur in escam. Credibile est, voluisse, ut hae quoque in avibus post mortem ejus resonarent, per alimentum transeuntes in avium , a quibus devoratae sunt, corpora , quemadmodum et pellis in tympano. Ilussitae, ait Dubravius Histor. Bohém. lib. 26. quamvis picturas omnes abomi- nentur, hujus tamen picturam religiose colunt, et honorem, quem Christo negant, tribuendum contendunt Ziskae. Post hujus obitum etiam Ta- boritae se diviserunt bifariam: altera eorum pars Procopium, cognomine Parvum, sibi delegit ducem retento priore Taboritarum nomine, altera nullum sibi ducem voluit alium creare, dicens, nemi-