Alber, Joannis Nepomuk: Dissertationes in selecta argumenta historiae ecclesiasticae Tom.2. (Pestini, 1820) - 683b
h DISSERTATIO XI. Idem ad Paulum, qui Severiancrum erat praecipuus, et caput (secta haec fuit, quae ex haeresi Eutychetis pullulaverat) et nonnullos alios literes dederat, ut eos in societatem suae sententiae pertraheret, Mennae etiam Episcopi Constantinopo- litani adhibita epistola , quae ab hoc ad Vigilium Papam erat scripta^ ad suam fulciendam sententiam. Paulus autem Heraclio Imperatori, dum ia Armenia esset propter bellum, quod contra Persas gerebat, libellum obtulit, quo eumdem ad- struebat errorem. Primum Imperator respuit doctrinam, quae ei erat propinata a Paulo. Brevi autem sic eam complexus est, haud dubie permotus Sergii Episcopi Constantinopolitani commendatione, et auctoritate, ut eamdem Imperator doctrinam cum Arcadio Episcopo in insula Cypro, et Cyro Phasidis Episcopo communicaverit. Cyrum nactus est eidem doctrinae suffragantem, non Arcadium. Cyrus, postquam ex Phaside ad Alexandrinum Episcopatum transiisset, libellum composuit novem continentem articulos de Sanctissimae Trinitatis, et Incarnationis mysterio. Horum septimus aperte errorem continebat de una Christi voluntate , et operatione. Sophronius monachus omnibus precibus a Cyro petebat, re vulgaret istos articulos. Dum hoc obtinere ab eo non potuisset, profectus est Constantinopolim, ut Sergio uteretur adjutore adversus molimina Cyri. Sed jam hic eodem errore erat captus : cujus proinde frustra imploravit auxilium. Cyrus autem etiam gloriabatur de optimo successu sui illius libelli, et articulorum: quibus effectum sit, Ut sectae omnes, in quas Eutychiana haeresis erat divisa, cum Cyro in unam communionis societatem coiverint, jactantes, non se accessisse ad Chalce- donense Concilium , in quo Eutycbes erat damnatus, verum istud ad illos venisse. Nam qui unaci
