Sztrecsko, J. Georgio: Theologia dogmatico moralis (Pestini, 1816)-634
222 Sectio V. 5. Denique conscientiae vis etiam debilitari, infringi, vel plane opprimi potest, quod fit 1. repetito aliquo genere actionis pravae. 2. Levitate animi et 3. ab imminente periculo se- vocatione : qui status sane periculosus est, quo fit, ut multa ad frugem bonam incitamenta ad irritum cadant: periculosissimus autem ille, cum omnibus ad emendationem sui incitamentis propositis moveri desiit: qui Status indura- tionis adpellatur. Atque tunc conscientia alto sopore oppressa dormire, aut plane occalluisse dicitur. Caeterum conscientiae vis maxime se exserit, cum primum , aut saltem raro in illo genere peccatur, cuius moralitás nobis nota est. Cuius monitis, si obtemperes, fit tutrix, custosque virtutis atque innocentiae tuae. Coroll. INe itaque opus emendationis tuae vel impedias, vel difficilius reddas , audiendus et suspiciendus est liic iudex internus, videm dumque 1. ut augendis corrigendisque nostris notitiis de bono et malo , conscientiam nostram indies perficiamus magis, atque illuminemus. 2. In casibus dubiis actionem differamus , ni- hilque faciamus, quod vel miminam speciem mali, ac suspicionem habeat. Nam et ipsa indifferentia adversus peccandi pericula , crimen est, et innocentissima alioquin actio, nisi ex fide proficiscatur, vitiosa est. 3. Ne conscientiae vis levitate et incuria nostra hebescat ( obtundatur).
