Krammer Ferenc: Fragmentum quintum historico-dogmaticum de neoterica religionis et Ecclesiae catholicitate ... ex traditione originali (Posonii, 1825) - 23.280
36 itnb $u btefer geíjHtcfyett Urtljeíífcapgfett főtten fíe (missi nempe) ít)rt erft burcf) bíe Síeíígíon bitben, etc. — Adde ubique prae- cxistentiam infantiae erroneorum praejudiciorum, propeque invictam horum vim , qua fit, ut nihil, nisi quod his congruit, videri soleat veritas , (Fragrn. 4.) dijudicandarumque propositarum doctrinarum velut regula sint receptae in principio opiniones. — Ad quid igitur aliud excitata attentio valitura est, quam ad praeoccupatarum erronearum opinionum confrontationem. cum propositis? — Ita accidisse reipsa, docet Judaeorum, praedicantibus Jesu et Apostolis, historia! — Frangi nempe ipsa haec praejudicia, ad surrogandam errori praejudicato veritatem, necesse est; — qua nam vero alia, quam firmatae miraculis authoritatis via? — 3) Adversum Revelationis fini. — Fini huic tam luculente neoterica haec inventio adversa est, ut fluxisse vel ab exquisita caecitate, vel malo dolo dubitari nequeat. — Explicat hunc finem diserte, a) Jesus ipse citato (Gap. 18. 37.) D. Joannis loco: Ad hoc veni in mundum, ut testimonium perhibeam veritati. —- Omnis; qui est ex veritate, audit vocem meam. — Ideo igitur venit in mundum, ut veritas cognoscatur testimonioi, et auditu; testimonio nempe firmato, uti accidit, signis, hocque ipso ad convictionem de veritate, et ad credendum, quod auditur, sufficiente; —• qui est ex veritate, i. e. qui amat veritatem, audit vocem talis testis, creditque verum esse, quod docet. — b) Apostolus etiam (1. Cor, i. 21.) inquit: quia non cognovit mundus per Sapientiam Deum; placuit Deo, per stultitiam praedicationis salvos facere credentes, i. e. quia per conquisitionem, et scrutationes proprias, homines ea, quae ad Deum, divinasque res pertinent, non cognoverunt, ideo etc. JNihil certe dici potuit lucplentius. —■ Quare aperte etiam docet (v. 20.) abrogatam esse sapientum, conquisitorum, et scribarum necessitatem, quam eo scito revehi, certum est! — 4) Adversum manifestis testimoniis scripturae; ut taceam Condi i Judaeorum de vi miraculorum persuasionem: hic homo multa signa facit; si dimittimus eum sic, omnes credent in eum, (./o. 11. 47. seq.) non utique internis doctrinarum rationibus, rudes enim prope universim erant, victi, sed miraculorum vi. — Vim eandem credebant Apostoli, — docebat Jesus, — et experientia, — a) credebant Apostoli; doctrinam enim, quae videbatur dura, quamve hauddum satis intelligebant, receperunt ad verbum Magistri, et crediderunt; quare? en, quia cognovinus , quia tu es filius Dei, et verba vitae aeternae habes. (Jo. Ö. ÓQ. seq.) — b) Docebat Jesus; manifeste enim, ac saepius vim tribuit miraculis ad convincendos de veritate Judaeos , sic , v. c. ad demonstrandum, habere se potestatem remittendi peccata, signum fecit: ut sciatis, quia filius hominis habet in terra potestatem dimittendi peccata, ait paralytico: surge, tolle grabotum tuum. (Math, Q, 6.) — Adverte, ut sciant, fecit signum. — Tum, de C a
