Krammer Ferenc: Fragmentum quintum historico-dogmaticum de neoterica religionis et Ecclesiae catholicitate ... ex traditione originali (Posonii, 1825) - 23.280
183 tianlur (§. 6. Antit.) — hos , si quis consideret, inquam, intellect luculente, jam ne summo quidem huic usui relinqui lotum , perlinereque omne hoc consilium ad delenda quaevis di- vinarii /i rei Christianae originum vestigia, ad revehendas vetustae miseriae tenebras, et ad plantandam irreligionem! — 4) Opem ferunt ad cognoscendam inslitu/i praedicationis authoritatem. Magnum quoque ad omnem posteritatem usum ea praestant, quae Authores sacri de ministerii sacri, i. e. de authoritate instituti praedicationis, hujusque securitate in tradendis evangelicis doctrinis, ad eos , qui crediderunt, adversus abductores et pseudo - magistros, muniendos, atque in receptae fidei sinceritate conservandos, manifeste ac velut continuo docent, omnique refricant occasione. — Omnia haec, jam narrata alibi, ad muniendos fideles adversus pseudo - magistrorum, originalem Jesu Scholam inde a Christianae rei ortu constanter infestantium, seductiones, efficacia omni tempore sunt; eo magis, quo et repetita saepius , et luculentius proposita esse usque adeo certum est, ut D. Augustinus dicere haud dubitaret , omne erroris periculum caveri, consulto judicio Ecclesiae; siquidem judicii Ecclesiae in finiendis quaestionibus securitatem, authoritatemque, scriptura sacra absque omni ambiguitate demonstret. * * Hunc quoque Librorum sacrorum usum fere jam in pro- leslantium medio periisse, dubitare neminem peritum sinunt et. superinductae luculentis , praedicationis authoritatem adtinenti- I»us, scriptis testimoniis spissae tenebrae, et facta ejusdem au- thoritatis teterrima, per feras despotismi, tyrannidis, et conscientiarum carnificinae imputationes, incrustatio. — Moestior librorum sacrorum sors, quam in praesentiam sit, vix esse potest! — Ab extremo, quo esse omnia jussi sunt, fit ad extremum a- liud transitus; cui enim jam usui, quidve sunt? — Sed avertam tantisper ab horrida Metamorphosi obtutum, atque id duntaxa-, quod reipsa sunt, paucis advertam. — Tametsi, sicut i vidimuj, sacrorum authorum cojisilio nec pro universitate Christiana, nec pro posteritate scripti sunt, ambigi attamen haud potest, providentiae Divinae Consilio eosdem ad posteritatem quoque et conservatos adhuc esse, et conservari , et quidem peculiariter dupplicis illius, prorsus singularis, de q'*Q disserui, usu.> *-auv**-
