Ismeretlen szerző: Sacro-sanctum Missae sacrificium rite ac pie celebrandi ratio cum dissertatione de frequenti ejusdem celebratione, et fidelium ss. communione (Sabaria, é.n.) - 23.198

ra mea, sciens quod non parceres delinquenti, C. 9. *8* Jultorum eft vereri omnia opera sua, ne forte aiiquo sint delicto vitiata; cum S. Paulus quoque

sit professus: nihil mihi conscius sum, sed non in hoc justificatus sum ; qui autem judicat me, Dominus est, qui adventu suo illuminabit abscondita tenebrarum et manifestabit consilia cor dium, 1• Cor. 4. 4.

10. Divinis his nixi effatis jure possumus, Sacerdotes illos, qui ante Divinissimi Sacrificii celebrationem negligunt charitate perfectam elicere contritionem, inter laxiores Divinorumque Mysteriorum ac suae salutis sat incurios reputare. Porro cum ejusmodi Sacerdotes, tenera conscientia destituti, actiones suas miniis quam oportet, expendant ad pondus Sanctuarii Divinarumque legum apices ac rigorem; facile evenit; ut se venialiter solum deliquisse censeant; dum Divino in Tribunali mortalis peccati sunt rei effecti. Non ullis itaque certius quam his necessarium est, ut SS. Sacrificii celebrationi enixam praemittant Contritionem, etiam si nullius mortalis peccati eos redarguat minus timorata conscientia.

11. Siqui vero post contritionem, diefim iteratam , non minus atque ante hac advertenter pror- susque deliberate relabantur in peccata venialia (taceo. in mortalia) illorum contritionem veram omnino supernaturalemque esse, diffidere omnino licet. Dei enim offensam quamlibet sincere ex animo, ut oportet deteftari: simulque illam continuo pari cum aovertentia et deliberatione repetere: nequit conponi cum genuina Dei ipsiusque offensae i- dea et apprehensione; sine hac autem subsistere nequit vera contritio. Sicut et sincerum propositum posthac non peccandi, esse nequit sine sincero posthac non peccandi conatu.

12. Demum animo turbato, et ad recollectionem

c/^ C 7 ) o/3