Cherrier Miklós János: Institutiones Historiae Ecclesiasticae. Tom.3. (Pestini, 1841) - 21.951c
479 Session© 15 prcnunciatur coram coetu, populoque, cui aditu» concessus est, definitiva sententia velut lata ab universa Ecclesia contra ambos Antipapas notorie schismaticos schismatis fautores, haereticos, et perjurii reos, qui sua pertinacia toti Ecclesiae scandalo essent, et dignitate pontificia excidissent, ac propterea ab ipsa Ecclesia sejuncti essent, et idcirco vetare concilium sub excommunicationis poena omnes fideles ne eos agnoscant, iisque taveant, abrogare, prorsusque rescindere, quidquid iidem gesserunt , imo et Cardinalium promotiones, quas postremas ambo ediderunt, nullas et initas pronunciare. Sessione 16. latum est Scriptura, quo Cardinales promittebant fore, ut quiscunque eorum in Papam eligeretur, praesens concilium prosequeretur tamdiu, quoad Ecclesia in capite et membris reformata esset. Sessione 19. post praemissos ordines, et absoluto Sacro so- lemni Cardinales conclave ingressi unanimi consensu Petrum de Candiu praesbyterum Cardinalem in Pontificem eligunt, qui Alexandri V. nomine insignitur. Sessione 20. et 21. Legitur Papae jussu decretum, quo is omnes matrimonii, aliasque ad conscientiam spectantes dispensationes, item omnes dignitatum, et beneficiorum collationes, provisiones, translationes, omnesque ordinationes a Benedicto et Gregorio factas dummodo canonice concessae fuerint, adprobat. Sessio 22.de conciliis provincialibus tractat. Quantum vero ad reformationem Ecclesiae in capite et membris Pontifex, eam ad concilium oecumenicum elapso triennio celebrandum transtulit, cum multi jam, ut dicebat, praesules domum discesserint. Vid. Mansi coli. Conci!. T. XXVI. p. 1131» seq. et XXVII, p. I. et seq. Richer. hist. Concilior, general. L, II. p. 35. et seq. Lenfant histoire du concile de Pise T. II. Referiuntur Theologi licet pauci, qui auctoritatem concilii, Pisani in dubium vocant, illudque inter conciliabula referunt, cum absque influxu Pontificis convocatum sit, et Schisma auxerit potius quam sustulerit. Alii vero illud oecumenicum , et legitime convocatum fuisse contendunt, sequentia argumenta pro asserto suo adferen- tes: Í) Quod illud ab universo fere orbe Christiano, uti ab Ecclesiis Galliae, Angliáé, Lusitaniae, Germaniae, Bohemiae, Hungáriáé; Polcniae, potioris Italiae partis , et regnorum Septemirionalium velut generale adoptatum fuerit, 2) Quod ejus auctoritatem ipsa Ecclesia
