Vass László: Institutiones historiae ecclesiasticae novi foederis. Tom.1. Introduction (Pestini, 1828) - 20.880
172 §. 49. E p o c h a e et Aerae. Epocha derivatur a graeco vocabulo Inzym inhibeo, subsisto ; Epocha enim est fixum aliquod tempus , a quo, tamquam cardine, sequentes anni computantur. Fixum ejusmodi tempus a quodam eventu memorabili repetitur. Aera autem est ipsa computatio annorum ab aliqua Epocha desumpta, a) Interjectum demum tempus intra unam et alteram Epocliam Periodus appellatur. a) Vocabulum aera puriori jam exolescente latinitate usurpari coepit. Quod ad etymologiam ejus attinet : S. Isidorus Originum, sive Etymologiarum /. 6. c. 36. ait: „Era singulorum annorum constituta est a Caesare Augusto : quando primum censum exegit, ac Romanum orbem descripsit. Dicta autem Era ex eo, quod omnis orbis es reddere professus est reipublicae.“ Joan. Genesius Sepulveda De correctione anni, mensiumque Romanorum ait: „ita mihi persvasi, aera non simplex esse vocabulum, sed tria, quae prius abbreviata et punctis“ („ut solet“) more veterum distincta per tabellionum librariorumque ne- gligentiam et temeritatem confusa in unam vocem coaluerint, veteres scilicet gestarum actarumve rerum tempus sic initio in scripturis adseribebant —• annus erat Augusti — Deinde brevitatis gratia principia duntaxat trium verborum scribebant, sed punctis sejuncta in hunc modum A. Er. A. quemadmodum in cetera verba, quae frequenter usurpabantur, factitatum a veteribus fuisse in tabulis aeneis ac lapidibus inscriptis notamus. — Sed posteriorum“ („uti diximus“) „socordia et temeritate factum est, ut omissis punctis eaedem litterae velut in unum verbum, cujus prima syllaba A. E. diphthongus esset, confusae conscriberentur.“ L. Andr. Resendius a Joanne Vasaeo de vocabulo aera consultus respondit: „quod alii ab aere dando, idest a censu, qui Augusti indictione solvebatur, aeram nominatam arbitrantur, non admodum probo.
