Fejér György: Authentia et vis probandi diplomatum. In codicis diplomatici coronidem (Budae, 1838) - 20.632
20 quoto anno a domini incarnatione et quota indictione et quo regni vel imperii illius imperatoris anno et quo loco, literis erit communibus conscribendum.“ De anno circiter 1080. V. G. D. Hoffmann’s vermischte Beobachtungen Th. IV. p. 7—10. §. 23. Typus quidem iste fuerat Diplomatum. Protoregis Stephani, Andreae I.; ast nec horum constanter, nec reliquorum vniformiter. „Aber nach diesem Typus hat man sich in der Folge nicht streng gerichtet, indem viele der in ihm abgeschriebenen Förmlichkeiten in den verschiedenen Zeitperioden abgeändert wurden, und noch weniger darf man dessen strenge Befolgung in den aus den Reichs-Canzelleien der übrigen Fürsten Deutschlands erlassenen Urkunden erwarten, obgleich auf einzelnen derselben eine Nachahmung jenes Typus allerdings ersichtlich ist.“ Spangenberg 1. c. p. 283. in 4. „Formulae diplomatum tam variae sunt, etiam in vnius imperatoris instrumentis, ut ad canones certos reduci nullo modo possint. Quod enim catior et constancior earum ratio, in quorumdam imperatorum tabulis appareat; diplomatum aevi eius, quae supersunt, paucitati tribuendum, et quo plura ex archivis proferentur , eo maior varietas existet.“ Hoffmann de librico artis dipl. p. 38. Formula: salvis iuri- bus alienis donationalibus a Bela IV. inseri coepit, ac constanter ferme deinceps obtinuit. §. 24. Literae i ud ici ari a e facta actoris et in causam attracti personali comparitione, documentorum scriptorum productione, discussione, sententiae enuncialione, ac per hominem regium exeeutione simplicissime sunt vsque saeculum X1IÍ. expeditae hunc in modum: Nicolaus, Dei gratia