Krammer Ferenc: Fragmentum primum isagogicum de religione et Ecclesia Catholica, sola salvifica, et de neotericae catholicitatis originibus (Posonii, 1824) - 10.225
38 * §. 16. Quaesita fides, damnabilium doctrinarum figmentis. Tctram hanc, Ecelesiae Dei (ita Ecclesiam, cui Papa praeest, passim appellat ipse) oppido injuriosam sententiam facere probabilem, omni virium contentione nitebatur. Cura attamen parum esse suis, adversus ratas Ecclesiae, atque in publica confessione contentas doctrinas, declamationibus, profecturum, utcunque intelli- geret; pro inexplicabili suo , quidvis , suo aptum scopo , audendi spiritu, adfricare Ecclesiae Dei, ex omnibus retro saeculis studiose collectos, privatorum hominum abusus , ineptasque quorundam opiniones; sed imprimis doctrinas , absque dubio damnabiles, ast ab ipsa quoque Ecclesia nostra reprobatas, ausus est. * * Publice, perseveranter, et obstinate, non tantum voce viva, verum scripto etiam, adfirmabat ea, a quibus Ecclesiam nostram abhorrere , indubitatum est; cujusmodi sunt v. g. imo) Doceri a nobis, credique: Chrifiitm passione sua pro originali tantum peccato satisfecisse; pro actualibus vero inßituisse Misses Sacrificium. {Auguß. Confes. art. 24.) Absonum figmentum , ipsi Missae Sacrificii indoli adversum; et quod alibi refel- ft ipse. (Nro 2do.) 2 do) Credi, per Missae Sacrificium, nos Deo benefacere, tan- quam egenti bonorum noßrorum, (Tom. 2. opp. p. m. 3Q5.) — Criminatio enormis; sed quam praecedens refellit figmentum ; si enim credimus , institutum esse pro adtualibus peccatis, (Nro imo.) adeoque pro nobis, venia horum peccatorum egentibus: quomodo credere id, quod hic fingitur, possumus? — Nec hoc, nec illud credi a nobis, probe novit is etiam, qui finxit; sed fingere necesse erat. Quare vero tam incohaerenter ? quia incohaerentia fingere, aestus, et odium jussit! 3tio') Doceri, et credi: Papam, & suos , non teneri praeceptis Dei subjectos, & obedientes esse. Tum : aliquod mandatorum Pa- palium transgredi gravius esse, quam omnia mandata Dei blasphemare. (Tom. 2. opp- p. rn, 334. seq, et p, 486, seq.) —■ Criminatio qtrox! sed quam rursus refellit ipse, (ibid. p. m. 437.) cum scribit: suismet legibus cavent, (dist. g. et 25. q. 1. et 2.) at rapas leges & doHrince, Euangelio aut Patrum sententiis contrarias % pro erroneis, & reprobis habeantur, An non per haec aperte declarat, criminatorem se esse? 4tof) Doceri et credi: hominem per observantiam traditionum ■•unmnarum, id efl, praeceptorum Ecclesiae, rituum i & consuetu-
