Folia Theologica et Canonica 11. 33/25 (2022)

Ius canonicum

226 JÓSÉ MIGUEL VIEJO-XIMÉNEZ generáción anterior que trabajaron al norte de los Alpes y los discipulos direc­tos del autor de la Concordia discordantium canonum situaron el origen de la disciplina eclesiástica en la autoridad de los Papas, porque las decisiones pon­tificias son anteriores a la celebración de los concilios. Entre unos y otros hay, sin embargo, diferencias notables. Ante todo, Paucapalea y sus colegas em­­plearon la palabra decreta en lugar de decretalia, y no se preocuparon de re­­construir la lista de los Romanos Pontifices52. Más állá de estos detalles, los decretistas boloneses justificaron la condendi canones auctoritas a partir de una categoria teológica, la sucesión apostólica, razón última de la naturaleza singular del poder del Obispo de Roma y de los demás Obispos. 2) Los santos padres y los sumos pontifices sucedieron sin interrrupción a los apóstoles en la autoridad de aprobar cánones. Para los discipulos de Gra­­ciano, en efecto, la autoridad para establecer cánones pertencía a los Apósto­les, cuyo lugar fue ocupado por los Obispos: ICTm ICTg (GOE) QO SVT SVT3 JMVX1282.13-16 AV 291.8-15 JMVX'287.3-5 JMVX225-28 JMVX213-16 Post apostolos Post apostolos Post apostolos Horum autem de- Post apostolos namque sancti pa- namque sancti pa- namque summi cretorum auctores namque sancti pa­tres et summi pon- tres et summi pon- pontifices et sancti primo fuerunt apo- tres et summi pon­tifices penes quos tifices, penes quos patres penes quos stoli, post apostolos tifices penes quos credendi canones condendi canones cum domino ca- autem summi pon- condendi canones erat auctoritas con- erat auctoritas, nonum erat aucto- tifices et sancti pa- uigebat auctoritas, tinue sibi successe- continue sibi sue- ritas53 continuo tres, penes quos continue sibi sue­runt. Non tamen cesserunt. Non ta- sibi successerunt, canonum erat auc- cesserunt. Conuo­eis licentia conuo- men eis licentia Non tamen eis li- toritas, continuo candi tamen conci­candi concilia conuocandi conci- centia conuocandi sibi successerunt, lia usque ad tem-usque ad tempus lia usque ad tem- concilia usque ad Non tamen eis co- pus beati Siluestri beati Siluestri est pus beati Syluestri tempora beati Si- pia fuerat conouo- nequaquam erat li­concessa. | est concessa. luestri est conces- candi concilia, centia, persecutio­sa. usque ad beati Si- ne in ecclesia Dei luestri tempora, uehementer in­­(...) gruente. Aqui canones son los decreta, es decir, las constitutiones ecclesiasticas. Del contexto de las cinco prelecciones se deduce que los primeros decretistas re­­servan ahora la expresión summi pontifices para los Obispos, mientras que Translations, 500-1245, New Haven - London 1998. 131. El prefacio de la Tripartita se tömő de la Collectio Brugensis: Brett, M., Urban II and the collections attributed to Ivo of Chartres, in Chorodow, S., Proceedings of the 8'h International Congress of Medieval Canon Law, Cittá del Vaticano 1992. 27^t6. 52 Prólogo de la Tripartita'. «Sed inter hec notandum quod cum a pontificatu Petri apostolorum principis usque ad presulatum pape Silvestri xxx et duo connumerentur pontifices, (...) Rursus cum a sancto Siluestro usque ad beatum Gregorium eque xxxii supputantur presules (...)» (ibid.). 53 La mayor parte de los codices leen «quos condendi canones erat auctoritas».

Next

/
Thumbnails
Contents