Folia Theologica et Canonica 11. 33/25 (2022)
Ius canonicum
226 JÓSÉ MIGUEL VIEJO-XIMÉNEZ generáción anterior que trabajaron al norte de los Alpes y los discipulos directos del autor de la Concordia discordantium canonum situaron el origen de la disciplina eclesiástica en la autoridad de los Papas, porque las decisiones pontificias son anteriores a la celebración de los concilios. Entre unos y otros hay, sin embargo, diferencias notables. Ante todo, Paucapalea y sus colegas emplearon la palabra decreta en lugar de decretalia, y no se preocuparon de reconstruir la lista de los Romanos Pontifices52. Más állá de estos detalles, los decretistas boloneses justificaron la condendi canones auctoritas a partir de una categoria teológica, la sucesión apostólica, razón última de la naturaleza singular del poder del Obispo de Roma y de los demás Obispos. 2) Los santos padres y los sumos pontifices sucedieron sin interrrupción a los apóstoles en la autoridad de aprobar cánones. Para los discipulos de Graciano, en efecto, la autoridad para establecer cánones pertencía a los Apóstoles, cuyo lugar fue ocupado por los Obispos: ICTm ICTg (GOE) QO SVT SVT3 JMVX1282.13-16 AV 291.8-15 JMVX'287.3-5 JMVX225-28 JMVX213-16 Post apostolos Post apostolos Post apostolos Horum autem de- Post apostolos namque sancti pa- namque sancti pa- namque summi cretorum auctores namque sancti patres et summi pon- tres et summi pon- pontifices et sancti primo fuerunt apo- tres et summi pontifices penes quos tifices, penes quos patres penes quos stoli, post apostolos tifices penes quos credendi canones condendi canones cum domino ca- autem summi pon- condendi canones erat auctoritas con- erat auctoritas, nonum erat aucto- tifices et sancti pa- uigebat auctoritas, tinue sibi successe- continue sibi sue- ritas53 continuo tres, penes quos continue sibi suerunt. Non tamen cesserunt. Non ta- sibi successerunt, canonum erat auc- cesserunt. Conuoeis licentia conuo- men eis licentia Non tamen eis li- toritas, continuo candi tamen concicandi concilia conuocandi conci- centia conuocandi sibi successerunt, lia usque ad tem-usque ad tempus lia usque ad tem- concilia usque ad Non tamen eis co- pus beati Siluestri beati Siluestri est pus beati Syluestri tempora beati Si- pia fuerat conouo- nequaquam erat liconcessa. | est concessa. luestri est conces- candi concilia, centia, persecutiosa. usque ad beati Si- ne in ecclesia Dei luestri tempora, uehementer in(...) gruente. Aqui canones son los decreta, es decir, las constitutiones ecclesiasticas. Del contexto de las cinco prelecciones se deduce que los primeros decretistas reservan ahora la expresión summi pontifices para los Obispos, mientras que Translations, 500-1245, New Haven - London 1998. 131. El prefacio de la Tripartita se tömő de la Collectio Brugensis: Brett, M., Urban II and the collections attributed to Ivo of Chartres, in Chorodow, S., Proceedings of the 8'h International Congress of Medieval Canon Law, Cittá del Vaticano 1992. 27^t6. 52 Prólogo de la Tripartita'. «Sed inter hec notandum quod cum a pontificatu Petri apostolorum principis usque ad presulatum pape Silvestri xxx et duo connumerentur pontifices, (...) Rursus cum a sancto Siluestro usque ad beatum Gregorium eque xxxii supputantur presules (...)» (ibid.). 53 La mayor parte de los codices leen «quos condendi canones erat auctoritas».